Telemonitoring van patiënten kan een oplossing bieden om de zorg te ontlasten bijvoorbeeld wanneer een pandemie heerst. Dat blijkt uit 12 telemonitoringprojecten die tijdens de coronacrisis werden opgezet en door het  KCE werden gescreend. Het gebrek aan integratie tussen de zorglijnen moet wel eerst worden aangepakt.

De twaalf onderzochte projecten hadden betrekking op iets minder dan 700 patiënten in de eerste zes maanden van 2021. Ze vormen echter slechts het "topje van de ijsberg" van de Covid-19-telemonitoring in ons land. Talrijke andere projecten zijn buiten de Riziv-overeenkomst om door zorginstellingen of eerstelijnszorgverleners geïnitieerd.

Zowel de leden van de telemonitoringteams als de geïnterviewde eerstelijnszorgverleners waren van mening dat telemonitoring een nuttige interventie was en op termijn een oplossing zou kunnen bieden voor de overbelasting van ziekenhuizen. Ze brengen echter verschillende problematische punten naar voren, zoals het gebrek aan integratie tussen zorglijnen. Dat omvat zowel de kwestie van de toegang tot gegevens als het delen van verantwoordelijkheden, of de behoefte aan nieuwe vormen van samenwerking en communicatie tussen de verschillende actoren.

Grote diversiteit

Zowel in de Belgische projecten als in de voorbeelden uit het buitenland, is er een grote diversiteit wat betreft onder meer inclusiecriteria voor patiënten, gecontroleerde parameters en frequentie van de metingen. Door die heterogeniteit tussen de projecten was het niet mogelijk algemene conclusies te trekken over de kwaliteit, doeltreffendheid en kosteneffectiviteit van de verleende zorg. Evenmin kon worden vastgesteld of de doelstellingen, namelijk vermindering van het aantal bezoeken aan de spoeddienst of ziekenhuisopnames, van de verblijfsduur in het ziekenhuis en/of van de druk op eerstelijnszorgverstrekkers, waren bereikt. 

De KCE-onderzoekers concluderen niettemin dat het concept levensvatbaar is en nader onderzoek verdient. 

Voor dit project, en eventuele toekomstige telemonitoringprojecten, zal het echter nodig zijn de rol en verantwoordelijkheden van alle betrokken zorgverleners te verduidelijken, een gemeenschappelijk conceptueel kader te ontwikkelen, duurzame partnerschappen tussen de zorgverleners van de verschillende zorglijnen tot stand te brengen, gegevens efficiënter te delen.