Genoeg actiebereidheid om te vechten tegen de druk die ziekenhuizen huisartsen geregeld onterecht opleggen. Een jammerklacht die ook boven de Moerdijk geregeld gehoord wordt, onder meer op deze site. Het leidde dit jaar zelfs tot een tienpuntenmanifest van de huisartsen die zich bedreigd voelen in hun bestaan.

Een van de bloggende huisartsen op de site had het over ‘een slecht begin van de week’. Daarin onder meer aandacht voor slechte of ontbrekende verwijsbrieven uit het ziekenhuis. Met bijvoorbeeld een longpatiënte die ontslagen werd net voor het weekend met een niet-opgeloste benauwdheid. Gevolg: de huisarts mag het oplossen. Een verwijsbrief is er niet: de longarts die haar behandelde weet niet eens dat ze ontslagen was want ‘hij had geen dienst’.

Bij datzelfde weekbegin hoort ook een oncologische patiënte die wekenlang pijn lijdt. Blijkt dat het ziekenhuis de huisarts vergat om te melden dat ze wervelinzakkingen heeft… de patiënte weet ook al nergens van.

Intussen eist een man aan de balie van de praktijk dat men hem inschrijft in de praktijk en hij dreigt met een advocaat als dat niet gebeurt…

Diezelfde dag moet de huisarts ook een patiënte van hem helpen, doorgezonden door de spoed van het ziekenhuis: de patiënte was gevallen net voor 17u, moment waarop de praktijk sluit. Nochtans kan ze perfect worden geholpen door een huisartsenpost in de buurt. Het leidt tot een boos gesprek met het ziekenhuis. “En dan is de week nog maar net begonnen”, aldus de huisarts.

Manifest

Niet verwonderlijk dus dat een manifest werd opgesteld met 10 eisen, onder meer:

• kleinere praktijken met behoud van inkomsten (en mogelijkheid tot langere consulten).
• Huisvesting voor (startende) huisartsen moet betaalbaar worden en blijven.
• De arbeidstijdenwet moet ook voor huisartsen gaan gelden, bv in de vorm van een maximaal aantal gewerkte uren per 24 uur.
• De GGZ en de ziekenhuisspecialisten moeten ophouden om hún werk bij huisartsen neer te leggen. Overbelasting exporteren kan echt niet meer en dat wordt door huisartsen als minder collegiaal gezien.
• Digitale eerstelijnszorg kan hoogstens een beperkte rol als hulpmiddel spelen.