We ontmoeten dokter Carole Teucq in Feluy, een dorp in het noorden van Henegouwen, gelegen tussen de Sennette en de Samme. Dokter Teucq is een jonge mama, pas afgestudeerd aan de UCL. Samen met drie jonge artsen is ze bij FeluyMed aan de slag als huisarts, een volgens haar veelzijdige en dankbare job.

Dokter Teucq werd geboren in Manage, vlak bij La Louvière, als dochter van twee artsen. Zelf zou ze nooit aan geneeskunde beginnen, omdat ze wat meer van het leven wilde genieten dan haar ouders, en vooral dan haar papa, die ook huisarts was maar intussen overleed. “Maar toen kwam ik in het zesde middelbaar en besefte ik dat ik een job wilde doen met sociaal contact én een wetenschappelijke achtergrond, zonder dat ik opgesloten zat in een kantoortje achter een computer. De geneeskunde heeft me dus ingehaald… En daar heb ik vandaag absoluut geen spijt van.”

Een klassiek traject bij de start
Zoals veel artsen haar voordeden (denk bijvoorbeeld aan Paul Janssen), startte ze haar studies aan de universiteit van Namen (“je zit er meteen in de stad en de sfeer zou er een stuk gemoedelijker zijn”). Ze rondde er haar eerste drie jaar af en eindigde haar studieloopbaan in Louvain-en-Woluwe (ze behaalde haar diploma in 2017 nadat ze de meeste van haar ziekenhuisstages in Jolimont had gelopen). Daarna begon dokter Teucq aan haar assistentschap huisartsengeneeskunde. Eerst in de regio Écaussinnes, en daarna in Feluy, vlak bij haar roots. Uiteindelijk besloot ze ook daar te starten in een team samen met haar vroegere stagemeester en drie jonge artsen.

“De keuze voor huisartsengeneeskunde was in mijn ogen vanzelfsprekend. Het is immers het medische beroep dat het nauwst aansluit bij alle domeinen van de geneeskunde en waarbij je het minst vasthangt aan een leeftijdscategorie of type patiënten. Elke leeftijd heeft zijn eigen kenmerken, elk beroep zijn eigen belangen en elke sociale laag zijn eigen emotionele weefsel… De mentaliteit is veranderd en de job zelf is geëvolueerd. Ik moest dus niet meer bang zijn om net als mijn vader opgesloten te geraken in de ‘roeping’ van de geneeskunde. Zo verdwenen al mijn twijfels als sneeuw voor de zon.” Zelfstandig kunnen zijn zonder de hiërarchische verplichtingen van een ziekenhuis was voor haar een bijkomende vereiste. “Zeker als je weet dat ik vaak de indruk had dat ik als stagiaire werd ‘uitgebuit’ door het ziekenhuis. Dankzij mijn stage kwam ik wel in contact met een aantal topspecialisten, met wie ik vandaag nog altijd samenwerk.”

Levenskwaliteit voorop
“Ik wilde zelfstandig zijn, maar dat betekent niet dat ik alleen wilde werken. Daarom ging ik zo snel mogelijk samenwerken met drie andere jonge artsen. Ik werk heel graag met hen, want we hebben allemaal onze eigen specifieke kenmerken en kunnen zonder schaamte met elkaar over ons beroep praten.” Een nieuw, jong en dynamisch team dus dat kan inspelen op het almaar groeiende patiëntenbestand. Al heel snel werd de praktijkruimte dan ook te klein. Zo klein zelfs dat dokter Teucq samen met haar partners op zoek gaat naar een modernere en geschiktere plek én naar een secretaris of secretaresse om het team te kunnen uitbreiden met verpleegkundigen, een kinesitherapeut, een psycholoog enz.

“Het werk in een team biedt ons een levenskwaliteit die we niet zouden hebben als we alleen zouden werken. Dat is belangrijk voor jonge mama’s zoals ik, want ik moet me bijvoorbeeld aanpassen aan de openingsuren van het kinderdagverblijf. Dankzij de contacten met mijn collega’s en het feit dat ze me laten proeven van andere domeinen van de geneeskunde, kan ik zelf ook blijven groeien in mijn job.”

Naast haar activiteiten als huisarts werkt dokter Teucq immers ook in het centrum voor gezinsplanning van de streek. Zo blijft ze vertrouwd met bepaalde technische handelingen uit de gynaecologie, zoals zwangerschapsonderbrekingen, het plaatsen van spiraaltjes, implantaten enz. Dokter Teucq neemt ook deel aan de activiteiten van het ONE en zelfs de rol van coördinator in een rusthuis zou ze maar al te graag op zich nemen. Dokter Teucq volgde eveneens een opleiding nutritherapie, waarmee ze haar behandelingsmogelijkheden nog verder kan uitbreiden. Ze werkt bijzonder graag met kinderen, “want die kunnen niet liegen”. Contacten met jongeren komen het best tot stand bij de vaccinatiemomenten (meningitis, HPV, hepatitis…), maar ook wanneer ze het mentaal wat moeilijk hebben tijdens deze pandemie.

En, last but not least… Dokter Teucq viel als een blok voor de charmes van de omgeving en de sfeer van Feluy, een dorp dicht in de buurt van haar familie en vrienden. “Het is een fijn dorp om door te rijden, hoewel we tegenwoordig niet meer zo veel huisbezoeken doen.”

Een doorsnee werkdag?
Als kersverse mama is het nog een beetje zoeken op organisatorisch vlak, maar de doorsnee werkdag van dokter Teucq is afhankelijk van de openingsuren van het kinderdagverblijf. Om 8 uur start ze haar werkdag met raadplegingen tot ongeveer 11 uur of half 12. Daarna volgen twee tot drie huisbezoeken en gaat ze even naar huis. Van 14 tot 18.30 uur zijn er opnieuw raadplegingen en beantwoordt ze telefoontjes van patiënten die bellen voor onderzoeksresultaten. En dan is het tijd om haar dochtertje op te pikken in de crèche. “Vandaag is het echter allemaal niet zo eenvoudig te regelen. Door de enorme vraag naar covid-testen hebben we in onze krappe praktijk niet altijd een bureau beschikbaar…”

Dankzij de LOK (lokale kwaliteitsgroepen) en ‘Dodécagroupes’ staan de huisartsen nauw met elkaar in contact. Zo kunnen ze makkelijker wachtdiensten regelen, alsook vervangingen bij korte of langdurige afwezigheden. “De contacten met specialisten heb ik dan weer voornamelijk gelegd tijdens mijn stages in Jolimont. Daar leerde ik ook hun manier van werken kennen. Ze zijn echter niet altijd makkelijk te bereiken als je hen nodig hebt. Jammer dat er geen specifiek rechtstreeks telefoonnummer bestaat om hen te bellen. Ik ben ervan overtuigd dat dat het werk net een stuk makkelijker zou maken, want telefonisch advies geven aan een huisarts duurt natuurlijk minder lang dan een consultatie.”

Minder tijd voor hobby’s
“Ik geef toe dat ik mijn hobby’s een beetje links heb laten liggen sinds mijn assistentschap. Zo danste ik bijvoorbeeld heel graag, maar het is niet altijd makkelijk om je dansschoenen weer aan te trekken na een volle en soms zware werkdag. Bovendien heb ik ‘s avonds meer zin in ontspanning en tijd met mijn gezin. Inschrijven voor een vaste lessenreeks is ook moeilijk door de wachtdiensten, opleidingen en vergaderingen met collega’s.”

En de huisartsengeneeskunde van de toe­komst? Wat minder administratie graag!
De administratieve rompslomp neemt voor huisartsen nog (te) veel tijd in beslag. “Het zou goed zijn als we wat administratieve taken zouden mogen doorschuiven, en bijvoorbeeld bepaalde formulieren kunnen laten opstellen door een administratief assistent”, geeft dokter Teucq toe. “Daarnaast zou het fijn zijn om wat hulp te krijgen bij de organisatie van de wachtposten op lokaal niveau in kleinere entiteiten en bij de financiering van de huisartsengroeperingen. En tot slot, zoals ik eerder al aangaf, zouden onze contacten met de ziekenhuizen een stuk eenvoudiger mogen.”