In Gazet van Antwerpen waarschuwt huisartsenkring Minerva voor het huisartsentekort dat zich almaar scherper laat gevoelen. De moeilijke vestigingsvoorwaarden voor nieuwe praktijken waarop eerder ook al geattendeerd werd in MediSfeer, helpen zeker niet.

We citeerden onlangs Prof. Ann Van den Bruel die signaleerde dat ze zelf als huisarts in Antwerpen een jaarlijkse ‘afkoopsom’ moet betalen als ze er niet in slaagt om met haar praktijk het nodige aantal parkeerplaatsen te voorzien. Die afkoopsom is niet min, naar schatting 30.000 euro. Het zal startende huisartsen zeker niet aanzetten om zich daar te komen vestigen: “Zo organiseer je je eigen huisartsentekort."
Huisartsenkring Minerva dat de Berchemse huisartsen vertegenwoordigt, lijkt van die alarmkreet een echo: locaties - zeker in het centrum van Antwerpen- zijn onbetaalbaar geworden en dat maakt het voor jonge, startende huisartsen moeilijk om een praktijk te beginnen. Om het met de woorden van haio Conor Lanoizele te zeggen: “Het is niet dat mijn generatie niet wil investeren, maar we hebben niet het kapitaal om dat te doen.”

Kwaliteit het slachtoffer

"Het huisartsentekort dreigt zodanig groot te worden, dat het ten koste gaat van de zorg. We zijn geëvolueerd van een chronisch tekort dat min of meer beheersbaar was, naar een acuut probleem, waarbij patiënten hun recht op zorg wordt ontnomen”, zegt Geert Cornelis, beleidscoördinator van Huisartsenkring Minerva in Gazet van Antwerpen.
Zijn collega Jozefien De Rooze van huisartsenpraktijk Antigoon verwoordt de nefaste evolutie als volgt: “Een paar jaar geleden probeerden we mensen nog door te sturen naar collega’s in de buurt, maar daar zijn we mee gestopt, omdat zij met dezelfde problemen kampen. We moeten de kwaliteit van onze zorg wel kunnen blijven garanderen. Dat is onze plicht. We willen en moeten die zorg bieden, maar de druk is zo groot dat het niet meer werkbaar is.”

"“Ik ben twee jaar op zoek geweest naar een geschikt pand”, zegt Jozefien. “En dan moesten we nog extra betalen omdat we geen eigen parkeerplaatsen hebben. Voor een praktijk in het centrum van de stad, waar iedereen te voet of met de fiets komt, is dat absurd. Net zoals bakkerijen bijvoorbeeld, zouden wij vrijgesteld moeten worden van die onnodige kosten.”

Niet dat de stad niet mee naar oplossingen zoekt - een noodpraktijk in Antwerpen-Noord bijvoorbeeld, en het Zorgpunt voor Oekraïeners - maar het tekort breidt zich uit als een olievlek, zeker in het centrum. De huisartsen vragen de stad om bij nieuwe stadsontwikkelingsprojecten ook aandacht te hebben voor de nood van zorgverstrekkers. “Kijk naar Nieuw Zuid”, zegt Cornelis. “Het is een stad in een stad waar geen enkele zorgvoorziening is. Hetzelfde verhaal op het Eilandje waar enorm veel is bijgebouwd de laatste jaren, inclusief woonzorgcentra. Maar in al die projecten wordt niet nagedacht om ruimte te maken voor dokterspraktijken.”

Anne Saeys van huisartsenpraktijk De Wijngaard op het Eilandje tot slot: “We vragen niet om gratis panden te krijgen, wel dat er ruimte wordt vrijgehouden om praktijken onder te brengen, die betaalbaar zijn. In het belang van de patiënten.”