Overal proberen huisartsenkringen, steden en gemeentes origineel uit de hoek te komen om de krapte aan huisartsen aan te vullen. Maar soms zou het ook al helpen om overheidsingrepen die jonge huisartsen afschrikken, ongedaan te maken...

In het oog springt een recent project in het Meetjesland. Daar vindt volgende maand, op 14 juni, een 'speeddate' plaats, specifiek voor jonge huisartsen. Niet toevallig in het Meetjesland, want in landelijke gebieden is het huisartsentekort vaak meer uitgesproken.Vemehak (Verenigde Meetjeslandse huisartsenkring) zet zijn schouders onder het initiatief, gesteund door Labo Nuytinck en de Eerstelijnszones Oost- en West-Meetjesland. Zij nodigen alle huisartsen in opleiding (tweede- en derdejaars) uit om deel te nemen aan die eerste speeddate.

“Als haio krijg je de kans om kennis te maken met verschillende huisartsenpraktijken met een vacante plaats voor een (vaste) huisarts. De speeddate wordt gekoppeld aan een aangenaam bedrijfsbezoek bij Labo Nuytinck, vergezeld van een hapje en drankje. We kijken er alvast naar uit om je te ontmoeten!”, luidt het.

Geïnteresseerden kunnen zich (voor 7 juni) richten tot ilse@vemehak.be.

Dahlia

De speeddate is maar een van de voorbeelden van kringinitiatieven om jonge huisartsen te lokken. In het Antwerpse (Wommelgem) gooien ze het over een andere boeg met ' Gezondheidshuis Dahlia'. Een recent omgebouwd oud gemeentehuis is dat, dat vervelt tot een multidisciplinair gezondheidscentrum. Enkele duizenden mensen in en om Wommelgem zaten immers zonder huisarts. Het centrum omvat onder meer een huisartsenpraktijk waar anderhalve maand geleden een eerste huisarts van start ging, Caroline Schraepen.

Ze kreeg al veel mensen over de vloer die blij zijn dat ze nu een huisarts dicht bij huis hebben. Op radio2 getuigde dokter Schraepen dat de eerste werkdag zeer druk was. Patiënten kwamen langs die al enkele jaren op zoek waren naar een nieuwe huisarts en zich vaak moesten behelpen met een huisarts buiten de gemeente.

Niet dat de praktijk nu ineens propvol zit, er is gelukkig nog wat ruimte voor nieuwe patiënten, zeker in het licht van de komst van een tweede huisarts in oktober. Naast de huisartsen die er hun intrek nemen, komen in Gezondheidscentrum Dahlia ook eerstelijnspsychologen, een bewegingscoach en een ‘prikcentrum’. Op langere termijn mikt men op een derde en een vierde arts. Alles over dit initiatief vindt u hier.

Huisartsen wegjagen

Niet alles loopt van een leien dakje bij deze plannen. Prof. Ann Van den Bruel signaleert dat ze zelf als huisarts in Antwerpen een jaarlijkse ‘afkoopsom’ moet betalen als ze er niet in slaagt om met haar praktijk het nodige aantal parkeerplaatsen te voorzien. Die afkoopsom is niet min, naar schatting 30.000 euro. Het zal startende huisartsen zeker niet aanzetten om zich daar te komen vestigen: “Zo organiseer je je eigen huisartsentekort”, laat ze optekenen in De Morgen.

Eigenaardig op het eerste gezicht is verder de bevraging van de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten (VVSG) 'om het tekort aan huisartsen in kaart te brengen'. Tiens. Wat dan met de cijfers over ‘huisartsarme gemeenten’ die geregeld werden bekendgemaakt, een initiatief van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid (VAZG)?

Blijkbaar buitelen overheden over elkaar heen om het nu toch al lang bekende fenomeen van het huisartsentekort te omschrijven, maar de stap naar de praktijk, dat is een ander paar mouwen? Nathalie Debast, Directeur Belangenbehartiging en Communicatie VVSG, legt het zo uit: "Met VVSG willen we via de bevraging onze ledenvereniging een goed idee geven van wat er hierover bij de lokale besturen leeft. Domus Medica, VAZG en de UGent willen het probleem over heel Vlaanderen cijfermatig en structureel in kaart brengen. De voorbije maanden liep een pilootproject, maar in een volgende fase zou dat Vlaamsbreed uitgerold worden. Dat is iets anders dan wat wij doen."

Ervaren lokale besturen problemen?

"Wij gaan de lokale besturen vragen of zij een probleem ervaren, welke oplossingen zij zien, wat de relatie is met de huisartsen en welke rol een lokaal bestuur hierin zou kunnen spelen. VAZG heeft geen zicht op de problematiek van de lokale besturen. Gezondheidsbeleid is ook voor de lokale besturen erg belangrijk, hier gebeurt ook al heel wat op het vlak van preventie. We zijn ervan overtuigd dat we de krachten moeten bundelen met alle betrokkenen en dus moeten we de ambities van onze leden kennen."

Of deze aanpak net niet erg versnipperd is en een vorm is van inefficiënt beleid? "Niet echt", meent Nathalie Debast. "Het is een deel van de puzzel. We vragen onze leden enkel hoe zij het zien en wat ze nu al doen en hoe ze hun rol in de toekomst willen zien. Dat is geen core van VAZG of Domus Medica. Versnippering zou er zijn als ieder daarna zijn eigen ding zou doen, dit is eerst wat apart (en eenmalig) om het daarna samen te leggen."

Een uitleg dus vanuit de VVSG, al kun je je afvragen of deze aanpak de meest gewenste is wegens de hoogdringendheid in sommige gebieden en de verwachting dat je in zo'n geval werkt met korte beslissingslijnen. Welke gebieden worstelen met een tekort, zou al lang bekend moeten zijn. De lokale aanpak ook.