Een onderzoeksgroep aan de KU Leuven voert onderzoek naar hoe huisartsen en andere zorgverleners omgaan met patiënten die een andere taal spreken.
MaLBUC (Managing Language Barriers in Unplanned Care) wil onderzoeken hoe zorgverleners (artsen, verpleegkundigen, tandartsen, apothekers, verloskundigen) omgaan met patiënten wanneer er sprake is van een taalbarrière. Voor dat doel hebben ze een enquête ontwikkeld: ‘Bridging The Gap - A survey on Language Challenges in Healthcare’. De enquête is in drie talen beschikbaar - Nederlands, Engels en Frans.
Het doel van de studie is het traject van patiënten te onderzoeken die taalbarrières (LB's) ervaren in een context van ongeplande zorg, de impact van LB's in de reis van de patiënt te beschrijven, hulpmiddelen en communicatieve strategieën te identificeren waarop zorgverleners en patiënten kunnen vertrouwen om LB's in het traject van de patiënt te beheren.
Het project is een samenwerking tussen de faculteit spoedgeneeskunde en het departement voor tolken en vertalers van de KU Leuven. Dus het is een samenwerking tussen geneeskunde en gezondheidszorg enerzijds en talen en communicatie anderzijds. Voor het geneeskundige luik staan drie mensen in. Prof. Dr. Birgitte Schoenmakers is huisarts en professor Geneeskunde. Ze is het hoofd van het Academisch Centrum voor Huisartsgeneeskunde en hoofdonderzoeker van MaLBUC. Mohamed Irfan is een tandarts uit India. Hij heeft tien jaar ervaring als tandarts in India en Kenia en werkte ook in Rwanda en Tanzania. Hij focust als doctoraatsonderzoeker op het medische aspect van MaLBUC. De blik op de urgentiegeneeskunden komt van prof. dr. Marc Sabbe is clinicus, teacher en wetenschapper binnen de urgentie- en rampengeneeskunde.
Tanden aanwijzen
"Een van de doelstellingen is bekijken hoe frequent dokters in België problemen ondervinden met patiënten die geen Nederlands, Frans, Engels of Duits spreken en hoe ze daarmee omgaan", zegt Irfan. "Met die resultaten willen we in focusgroepen bijvoorbeeld dieper ingaan op de vraag hoe je dan het beste communiceert met die patiënt. Maak je gebruik van een vertaalapp, handgebaren, schakel je over naar een andere taal of vraag je om een tolk? We bekijken dat bij ongeplande zorg, omdat het dan meestal om de eerste afspraak gaat. Als je voor het eerst bij een huisarts gaat, kent die je niet. Dan kan geen van beide kanten voorbereid zijn over hoe de communicatie zal plaatsvinden. Dat geldt niet alleen voor huisartsen, maar bijvoorbeeld ook op de spoedafdeling. Bij de tweede afspraak heb je normaal al een manier gevonden om daarmee om te gaan. We willen nagaan hoe je dat euvel kan minimaliseren of - en dat is misschien wat te uitdagend - uitsluiten."
Zelf werd hij ook met de taalbarrière in de zorg geconfronteerd in België en in India. ‘Als het in mijn praktijk als tandarts was, konden patiënten wel aanwijzen om welke tand het ging. Je probleem kenbaar maken ligt bij een bezoek aan de huisarts moeilijker. Ik ervoer hetzelfde toen ik hier voor het eerst naar de huisarts ging. Mijn Nederlands en mijn Frans waren niet zo goed, en mijn Engels – de taal waarin ik ben opgeleid – leidde soms tot verwarring.’
Hebt u als zorgverlener situaties meegemaakt waarin de communicatie tussen u en de patiënt werd belemmerd door een taalbarrière? Bijvoorbeeld omdat uw moedertaal en die van de patiënt verschillend waren, of hebt u geprobeerd in een derde taal te communiceren of hebt u de hulp ingeroepen van iemand anders om te begrijpen wat de patiënt zegt? Dan vindt u hier alle informatie over het project, het team, de thema’s en ook de ethische toestemming: https://www.kuleuven.be/malbuc/nl.
