Arbeidsongeschiktheidsattest: “Schiet niet op de ambulance” (GBO/Kartel)

De Groupement Belge des Omnipraticiens (GBO) reageert op het artikel dat onlangs in Medi-Sfeer verscheen over de voorstellen van voormalig federaal formateur Bart De Wever (beheer van langdurig ziekteverlof). Deze voorstellen hielden ook straffen in van artsen die systematisch lange ziekteverloven voorschrijven. Ze leidden tot grote ongerustheid bij huisartsen, die toch al onder druk staan.

Het artikel, systematisch lang ziekschrijven mogelijk gesanctioneerd, belicht de voorstellen van De Wever, met name de invoering van een verklaring van geschiktheid (fit note) en de mogelijkheid voor bedrijven om vanaf de eerste ziektedag een re-integratietraject te starten. Volgens het GBO draaien deze voorstellen de traditionele logica van de geneeskunde om door artsen te verplichten te bepalen wat de patiënt nog kan, in plaats van alleen maar aan te geven dat hij arbeidsongeschikt is.

De GBO wijst erop dat deze aanpak - wel aantrekkelijk op papier - de taak van huisartsen, die al jongleren met overvolle consulten en verontruste patiënten, onnodig complex dreigt te maken. Het voorstel kan ook leiden tot verdere misverstanden en conflicten tussen artsen, patiënten en werkgevers.

Stigmatisering van artsen: bedreiging beroepsgroep

De GBO maakt zich grote zorgen over het voorstel om artsen die langdurig ziekteverlof voorschrijven aan te pakken en te bestraffen. Dat dreigt volgens het syndicaat het vertrouwen in de beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg aan te tasten door hen voortdurend onder verdenking te plaatsen en hun morele autoriteit te destabiliseren. De GBO wijst erop dat artsen vaak te maken hebben met complexe situaties waarin ze moeten laveren tussen het welzijn van de patiënt en externe druk, zowel economisch als sociaal.

In “Knack” werden artsen onlangs omschreven als “gijzelaars” van hun patiënten. Dat beeld is bijzonder veelzeggend voor de uitdagingen waarmee huisartsen worden geconfronteerd. De GBO benadrukt de noodzaak om de onafhankelijkheid van artsen te behouden in de context van de “colloque singulier”, een cruciale interactie waarin het evenwicht tussen empathie en vastberadenheid moet worden bewaard.

Trio arts-arts-arbeid

De GBO pleit voor een nauwere samenwerking tussen huisartsen, ziekenfondsconsulenten en bedrijfsartsen. Dit “trio” zou volgens het huisartsensyndicaat een sleutelrol kunnen spelen in het beheer van het ziekteverzuim, door een evenwichtiger perspectief te bieden en huisartsen bepaalde administratieve taken uit handen te nemen.

De organisatie merkt echter op dat deze oplossing verre van optimaal is gelet op het huidige tekort aan artsen in deze domeinen. Zonder goede regelgeving en betere interdisciplinaire samenwerking is het risico groot dat huisartsen overspoeld worden met taken die hen in eerste instantie niet toekomen.

“Schiet niet op de ambulance”

De GBO besluit haar antwoord met een duidelijke en krachtige waarschuwing: “Don't shoot the ambulance! Voor de belangenvereniging moet de samenleving de complexiteit erkennen van de problemen waarmee artsen te maken hebben. Ze wijzen erop dat huisartsen vaak in de frontlinie staan als het gaat om het omgaan met de gevolgen van sociale, economische en milieucrises en dat het oneerlijk is om hen verantwoordelijk te houden voor systeemdrift. Zou het perverse effect van de maatregelen op de onderhandelingstafel niet het risico inhouden dat dienstverleners en werkgevers zich “terugtrekken” uit de samenleving ten opzichte van de meest kwetsbaren?

Het syndicaat roept op tot een bredere reflectie over de grondoorzaken van de explosieve toename van arbeidsongeschiktheid, gekoppeld aan de verslechtering van leef- en werkomstandigheden en groeiende ongelijkheid.Voor de GBO bevinden huisartsen zich op het kruispunt tussen curatieve en preventieve zorg maar willen ze niet tussen hamer en aambeeld verzeilen.

> Nota De Wever blijft grotendeels vaag over gezondheidszorgbudget

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.

Laatste reacties

  • Jozef GOBERT

    30 augustus 2024

    Waarom blijft men steeds verzuim aan ziekte en medisch gebrek koppelen?
    Dit verband is er nooit geweest. Het zou echt beter zijn dat men dit eens voorgoed losliet en verzuim als pure entiteit op zichzelf beschouwt met een een multicausale oorsprong.
    Het responsabiliseren van werkgevers en werknemers zal hierin noodzakelijk blijken.
    Er bestaan landen genoeg die ons als voorbeeld kunnen dienen. Maar het zal dan uiteindelijk ook leiden naar een zekere extra kost voor werkgevers. Als ze het menen en willen dat er meer mensen op de arbeidsmarkt komen zal men rekening moeten houden met het feit dat ideale werknemers al een job hebben. Betekenisvol werk dat voldoende salaris biedt, op een plek die me aanstaat, in uren die me goed uitkomen en met collega's die me liggen, waarom zou ik dat niet doen? Al het andere leidt op termijn tot verzuim

  • Pieter QUISQUATER

    29 augustus 2024

    PRO MEMORIIE Artikel 100 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994 (RIZIV-Wet) bepaalt:
    « Art 100 § 1. Wordt als arbeidsongeschikt erkend als bedoeld in deze gecoördineerde wet, de werknemer die alle werkzaamheid heeft onderbroken als rechtstreeks gevolg van het intreden of het verergeren van letsels of functionele stoornissen waarvan erkend wordt dat ze zijn vermogen tot verdienen verminderen tot een derde of minder dan een derde van wat een persoon, van dezelfde stand en met dezelfde opleiding, kan verdienen door zijn werkzaamheid in de beroepencategorie waartoe de beroepsarbeid behoort, door betrokkene verricht toen hij arbeidsongeschikt is geworden, of in verschillende beroepen die hij heeft of zou kunnen uitoefenen hebben uit hoofde van zijn beroepsopleiding.
    Nochtans wordt die vermindering van het vermogen tot verdienen, over de eerste zes maanden primaire arbeidsongeschiktheid, gewaardeerd ten aanzien van het gewone beroep van de betrokkene, in zover de oorzakelijke aandoening voor een gunstig verloop of voor genezing vatbaar is binnen een tamelijk korte tijdspanne.”
    Pro memorie voor de huisartsen : Er worden in artikel 100 § 1 van de ZIV-Wet drie voorwaarden vastgesteld om, vanwege de Belgische collectieve verplichte SOCIALE arbeidsongeschiktheidsverzekering een financiele uitkering, te mogen ontvangen:
    *De werknemer dient elke werkzaamheid te hebben onderbroken;
    *die onderbreking moet het rechtstreekse gevolg zijn van het intreden of het verergeren van letsels of functionele stoornissen;
    *die laatste moeten zijn vermogen tot verdienen met minstens twee derden verminderen.
    Die vermindering dient te worden bepaald door de situatie van de betrokkene te toetsen aan een referteberoep, waarbij met name rekening wordt gehouden met zijn « stand » en « opleiding », alsook met zijn beroep of de verschillende beroepen die hij gelet op zijn
    beroepsopleiding zou kunnen uitoefenen. Al dan niet een andere job, al dan niet bij een andere werkgever; op de zogenaamde algemene arbeidsmarkt
    PRO MEMORIE ORDOMEDIC - OPSTELLEN VAN MEDISCHE DOCUMENTEN – PRINCIPES EN AANBEVELINGEN
    https://ordomedic.be/nl/adviezen/attesten/getuigschrift/opstellen-van-medische-documenten-principes-en-aanbevelingen
    ORDOMEDIC 2022
    https://ordomedic.be/nl/adviezen/deontologie/discipline/beleidsvisie-inzake-wellwillendheidsattesten

  • Willem Ceuppens

    29 augustus 2024

    Huisartsen tellen inderdaad van alle beroepsgroepen wellicht het minst aantal struisvogels... dat volgt uit de aard van hun beroep... houden zo !

  • Anthony Cornelissen

    29 augustus 2024

    Beste collegae,
    We kijken zo dikwijls over de grens voor inspiratie!
    Waarom schrijven de Belgische artsen zo gemakkelijk ziekteverlof?
    Het antwoord ligt voor de hand. Als ik het niet schrijf, dan zal één of andere collega uit de buurt het wel doen. Zelfs met overvolle praktijken blijft de concurrentie in de vrije markt van de huisartsgeneeskunde bestaan.
    Ontneem gewoon de verantwoordelijkheid over de ziektedagen van de huisarts, zoals in Nederland. Maak daar een aparte niet gekleurde overheidsdienst van, die veel onafhankelijker kan beslissen.
    Dit kost de huisarts geen enkele consultatie en is een garantie voor een goede arts-patiënt relatie.
    Waar wachten we nog op?
    Dr. A. Cornelissen