Dr. Mélanie Lampe, oogarts, start een petitie om jonge artsen en de overheid te wijzen op de dramatische situatie in de provincie Luxemburg. "We hebben een bindend element nodig om artsen te verplichten zich in de provincie Luxemburg te vestigen of er te werken. Een quotum is nodig zodat er overal artsen en specialisten zijn om aan de behoeften van de bevolking te voldoen."

"Waarom ik besloot om nu te handelen? Omdat ik mijn eigen patiënten niet meer goed kan opvolgen: ik kamp met 18 maanden vertraging terwijl ik velen van hen eens per jaar moet zien. En de medische toekomst van de provincie ziet er rampzalig uit. Ik ben niet de enige die zich zorgen maakt (cfr kinderpsychiaters, tandartsen, orthodontisten, dermatologen, huisartsen, neurologen...). Onze provincie verliest haar artsen. We stevenen af op een catastrofe. In het ziekenhuis in Aarlen hebben we geen neuroloog meer. De situatie zal alleen maar verslechteren als de autoriteiten niet snel concrete maatregelen nemen. Vandaag staan we voor een medische woestijn.

Betere verdeling van artsen?

Dr. Lampe herinnert eraan dat zijzelf al 7 jaar in de provincie Luxemburg praktijk voert, "hoewel ik oorspronkelijk uit Moeskroen kom. We zitten dicht bij het Groothertogdom, wat financieel aantrekkelijker is. Ik ben de enige oogarts in de hele provincie Luxemburg die zich hier in 19 jaar heeft gevestigd!"

De uitdagingen voor het beroep: "Er zijn momenteel 1.315 oogartsen in België (+/- 890 voltijdse equivalenten) voor 11.600.000 inwoners. Dat betekent 1 oogarts voor 8.821 patiënten. In België hebben we dus 11,34 oogartsen/100.000 inwoners (maar die werken niet allemaal voltijds, dus eerder 10 oogartsen/100.000 inwoners in België (in Frankrijk: 8/100.000).Het aantal oogartsen in België is dus voldoende. Het tekort ontstaat door een slechte verdeling! In de provincie Luxemburg zijn er momenteel 4,4 oogartsen/100.000 inwoners (een gespannen situatie, maar wel houdbaar met artsen die met een burn-out worden bedreigd). Over 10 jaar zullen er slechts 1,38 oogartsen/100.000 inwoners zijn (een volstrekt onhoudbare situatie), vooral wegens de toenemende behoeften (bijziendheid, maculadegeneratie, enz.).

Wat zijn de oplossingen?

Voor dr. Lampe bestaat er een concrete oplossing: "Willen we artsen hebben die in de provincie Luxemburg blijven, dan hebben wij een bindend element nodig om artsen te verplichten zich in de provincie Luxemburg te vestigen of er te werken. We hebben een quotum nodig zodat er overal huisartsen en specialisten zijn om aan de behoeften van de bevolking te voldoen. Ik weet dat deze maatregel de artsen niet zal bevallen."

"Ik verwacht niet dat ik vrienden maak bij geneeskundestudenten, maar we moeten eerst aan de patiënten denken. We mogen de eed van Hippocrates niet vergeten."

2 jaar in een regio met tekorten
Dr. Mélanie Lampe gelooft niet meer in de oplossing die bestaat uit premies voor wie zich in een artsenarm gebied vestigt: "Kijk naar de medische woestijn van huisartsen. De maatregel was niet erg effectief en kost de samenleving veel geld!" 
Ze denkt eerder aan een andere benadering: "Apothekers, notarissen, leerkrachten, politieagenten, brandweerlieden, enz... hebben ook een locatiebeperking (je zet niet alle brandweerlieden in dezelfde brandweerkazerne...)."
"We kunnen afgestudeerde artsen verplichten om aan het eind van hun studie twee jaar door te brengen in een regio met een tekort (nu al één jaar in Frankrijk). Dat is een eerlijk systeem voor alle studenten. Het stimuleert echter niet de vestiging van artsen op lange termijn. Nog afgezien van het feit dat het medisch dossier wellicht minder goed wordt opgevolgd en dat de patiënt systematisch van arts verandert."
Ze stelt een aanpak met kleurcodes voor: bijvoorbeeld een kadaster en een kleurcode voor elke regio (hieronder een voorbeeld gebaseerd op willekeurige getallen).
-Rood: <50% van de artsen in vergelijking met het Belgische gemiddelde
-Oranje: 50-80% van de artsen vergeleken met het Belgische gemiddelde
-Groen: 80-100% van de artsen in vergelijking met het Belgische gemiddelde
-Geel: > 100% van de artsen in vergelijking met het Belgische gemiddelde

Einde van de vestigingsvrijheid?
"De maatregel wordt alleen toegepast op studenten die een geneeskundepraktijk zullen starten. Ze worden gewaarschuwd voordat ze aan hun studie beginnen! De keuze kan eerst vrijwillig gebeuren. Nadien op basis van de indeling (bijvoorbeeld bij oogheelkunde: 3 plaatsen + 2 reserveplaatsen in rode zones).
Dr. Mélanie Lampe beklemtoont drie punten: 
1. De verplichting om de rode zones te vullen: voor minstens een bepaald percentage/jaar; niet noodzakelijkerwijs alles tegelijk. Die plicht geldt ook voor de oranje zones (een iets lager percentage).
2. Verbod om de gele zones in te vullen (als de arts besluit zich daar toch te vestigen: geen terugbetaling door het Riziv)
3. Toestemming voor een vestiging in groene zones als aan voorwaarde nummer 1 is voldaan.
Uitzondering: universitaire ziekenhuizen. De arts kan er werken ongeacht de zone waarin het ziekenhuis zich bevindt. 
Voor dr. Lampe is deze oplossing zinvol: "Wegens het aantal studenten dat geneeskunde wil studeren, zelfs als de maatregel een aantal van hen ontmoedigt, zullen er nog steeds genoeg zijn om deze studies te proberen."

"Tot slot: de maatregel legt niet op dat de arts in een gebied met tekorten woont!"

De diagnose van dr. Lampe doet wat denken aan die van Michel Creemers (ASGB) voor de huisartsgeneeskunde vorig jaar waar hij stelt dat "een betere spreiding van de huisartsen wenselijk en noodzakelijk is. Wanneer we in onze praktijk in het landelijke Lint op zoek moeten naar een collega huisarts voor een vervanging, krijgen we echter geen enkele reactie. Een toename van het aantal afstuderende huisartsen zal dus het probleem voor de landelijke regio’s niet oplossen, indien diezelfde huisartsen liever in centrumsteden wensen te werken." Al gaat hij niet zo ver om een vestigingsverplichting te vragen.

> Teken de online petitie (Franstalig)

> Ten minste 306 studenten geneeskunde moeten naar huisartsgeneeskunde