Dokter Petra De Sutter (61), ontslagnemend vicepremier, haalde als boegbeeld van Groen  een hoge persoonlijke score (67.000 stemmen), maar haar partij leed verlies en staat buitenspel. Ze maakte een stand van zaken op in de weekendeditie van Het Laatste Nieuws. Enkele uitspraken.

Op de vraag of ze gerust bij Open VLD had kunnen zitten zoals Alexander De Croo zich liet ontvallen tijdens de campagne, luidt het:

• "Dat klopt niet. Maar ik had wel socialist kunnen zijn. Mijn partij hoort dat niet graag, maar ik doe daar niet flauw over. Voor ik in de politiek stapte, stemde ik groen en rood. Ik ben bij Groen terechtgekomen omdat ik iets wilde ondernemen tegen de hormoonverstoorders die onze markt overspoelen. Groen was de enige partij die daar toen ook van wakker lag. Was dat de sp.a geweest, dan was ik wellicht daar naartoe getrokken.”

Over haar ADHD:

• "Toen ik nog klein was, was ik gewoon een ambetant kind. Ik kon nooit op mijn stoel blijven zitten. Alles wat ik in mijn handen pakte, viel op de grond. Ik was altijd afgeleid en ging alle kanten uit, maar daar bestond nog geen woord voor. Pas op latere leeftijd besefte ik dat ik ADHD had, maar toen had ik het al onder controle. Mijn moeder heeft me daar hard bij geholpen. Structuur, planning, organisatie, dat waren allemaal dingen die ik nodig had, en heb, maar ondertussen is het een gewoonte geworden. Ik heb de ADHD ook nooit als een handicap ervaren. Mijn nieuwsgierigheid is er een gevolg van."

Over politiek en emotie:

• "Emotioneel reageren vind ik in de politiek een teken van zwakheid. Je kan daar niet gaan zitten als een mediterende boeddhiste - politiek is en blijft een gevecht - maar je moet wel altijd met de juiste argumenten strijden. En die gaan verloren van zodra je emotioneel wordt. (…)  Ook door mijn persoonlijk verhaal heb ik natuurlijk serieus leren relativeren. Ik ben ruim twintig jaar geleden door een hele moeilijke periode gegaan. Het heeft niet veel gescheeld of ik was er niet meer. Dan is alles wat volgt een cadeau. Dat heeft me fundamenteel veranderd. Er is niet veel meer dat me uit mijn lood slaat of in paniek doet schieten."

Over de kiescampagne

• "Een slechte campagne is het niet geweest. Volgens de peilingen zouden we flirten met de kiesdrempel, en we hebben uiteindelijk 7,5 procent gehaald. Dan heb je toch nog mensen weten te overtuigen. Vandaar ook de opluchting bij Groen. In vergelijking met 2019 zijn we er met 2,5 procent op achteruitgegaan. Dat is niet goed, maar we zijn wel ontsnapt aan de politieke dood die de opiniemakers hadden voorspeld. Dat hing echt als een zwaard van Damocles boven ons hoofd."

Over onze democratie:

• "Het is gewoon heel moeilijk om mensen in tijden van crisis te overtuigen van maatregelen die pas op lange termijn vruchten afwerpen, maar dat is net de taak van de politiek, vind ik. Wij moeten over de toekomst waken, en niet alleen die van morgen. Daarin ben ik wel teleurgesteld in veel andere partijen. Zij tonen niet langer de weg, maar lopen de publieke opinie achterna. Ik heb 'Alkibiades' gelezen van Ilja Leonard Pfeijffer, en daarin beschrijft hij hoe Athene van een democratie is veranderd in een autocratie, met één sterke leider. De fase tussen die twee systemen heet ochlocratie: verkozenen die enkel en alleen nog naar het gemor van de kiezer luisteren en hun beleid daar helemaal op afstemmen om populair te blijven. Dat zie je vandaag overal opnieuw gebeuren. (…) Wanneer politici dat niet meer doen, zetten ze de deur open voor figuren als Orban en Trump. (…) De lgbtq-rechten, het klimaat, de opkomst van Vlaams Belang, het is echt nodig dat we blijven vechten. Als ik de zaak kan helpen door daar mijn gezicht en mijn gewicht aan vast te hangen, dan doe ik dat met plezier."

Over haar huidige rol:

• "Ik voel mij niet geroepen voor die nogal conflicterende rol van het voorzitterschap. Wat ik het liefste doe, is achter de schermen compromissen sluiten. Als vicepremier sleuren ze je tijdens een campagne natuurlijk achter die schermen vandaan en zetten ze de schijnwerpers op jou, maar dat heb ik zelf nooit gewild. Ik doe dat uit plichtsbesef. (…) Ik word normaal gezien fractievoorzitter in het parlement, en daar kijk ik naar uit. Ik heb altijd graag parlementair werk gedaan en ook als minister had ik veel respect voor het parlement. Ik luisterde naar de oppositie. De fractie van Vlaams Belang heeft me daar zelfs voor bedankt." (…) We zijn al de nota's van het regeerakkoord al helemaal aan het ontrafelen. Ik volg gezondheidszorg en sociale zaken op. Frank Vandenbroucke, zeg maar. Ik heb veel respect voor Frank en we hebben zijn beleid altijd gesteund, maar als hij nu onder invloed van MR dingen gaat doen die ons niet zinnen, dan gaat hij het geweten hebben."

Over haar toekomst en mogelijk pensioen(bij de volgende verkiezingen is ze 66)

• "Ik ben niet aan het aftellen, integendeel. Ik haal nog te veel voldoening uit mijn job. Zolang mensen mij zeggen dat wat ik doe zinvol en waardevol is, blijf ik doorgaan."