Jan Stroobants (Becep) kant zich duidelijk tegen de oplossing van de groep van 12 die een 'new deal' in de gezondheidszorg voorstelt om te realiseren in de volgende legislatuur. Vooral de voorgestelde 'spoedboete' voor patiënten moet het ontgelden.

"Het denkspoor van een groep mensen uit of in de rand van de gezondheidszorg, die echter totaal niet vertrouwd zijn met de spoedgevallenproblematiek, zorgde voor heel wat ophef in de media. Ze lanceerden een voorstel om een spoedboete uit te schrijven voor patiënten die zich met ogenschijnlijk mineure klachten op de spoedafdeling aanbieden. De beroepsvereniging van Belgische spoedartsen (BeCEP) beklemtoont dat zij door deze mensen nooit is geconsulteerd, noch over de echte problematiek van spoed, noch over reeds uitgevoerd nationaal en internationaal onderzoek, noch over de voorgestelde oplossingen", aldus voorzitter Jan Stroobants. Hij kant zich duidelijk tegen de oplossing van de groep van 12 die een 'new deal' in de gezondheidszorg voorstelt om te realiseren in de volgende legislatuur.

'Andere ethiek'

"Het voorstel om het concept “spoedboete” in te voeren verwerpen wij volledig", luidt het resoluut. Dat om de volgende redenen:
"Wij weigeren patiënten die zich naar spoed begeven te bekijken of te behandelen als overtreders of criminelen die iets hebben misdaan en dus zouden moeten worden beboet. Het zijn mensen in nood die moeten worden geholpen. De spoedartsen hanteren hieromtrent dus een andere ethiek."
 
Jan Stroobants vraagt namens de vereniging voor spoedartsen Becep dat men stopt met het blijven onderhouden van mythes, zeker door degenen die de sector niet of onvoldoende kennen. Alle maatregelen die tot nog toe werden genomen om het monster van Loch Ness (vermeend oneigenlijk gebruik van spoed) de kop in te drukken, hebben veel geld gekost aan de maatschappij, maar zonder enig resultaat op het aantal aanbiedingen op spoed."
 
"Er is al een meer dan aanzienlijke meerkost (4,5 x hoger!) voor de patiënt die zich spontaan op spoed aanbiedt, zelfs ongeacht of er achteraf een ernstig probleem wordt gediagnosticeerd of niet. Doen alsof dit niet bestaat, is dus niet correct."
 
Ook verwijst hij naar een studie van het Kenniscentrum uit 2005, (KCE Reports 19A – Evaluatie van forfaitaire persoonlijke bijdrage op het gebruik van de spoedgevallendienst)). Die studie stelt dat het invoeren van financiële drempels op spoed inefficiënt is, sociaal onrechtvaardig, en ronduit gevaarlijk. Maatregelen om patiënten van de spoed weg te houden, halen niets uit. Autotriage (gratis!) blijkt overigens vaak de beste indicator te zijn om zich al dan niet naar spoed te begeven.

Inconvenient truth 

Hij besluit: "Het wordt tijd dat de focus wordt gelegd op de echte en bijzonder dure problemen (ook op spoed): artsen en verpleegkundigen verspillen dagelijks uren tijd met het zoeken naar een bed voor ernstig zieke mensen en onderhandelen met ziekenhuizen om ze te kunnen laten opnemen. Bij gebrek aan mogelijkheden door de steeds verdere inkrimping van ziekenhuisbedden worden patiënten vaak in minder veilige omstandigheden terug huiswaarts gestuurd. Deze inconvenient truth wordt allerminst opgelost door het onderhouden van mythes over vermeend oneigenlijk gebruik van spoed."
 
Lees ook: bvas-merkwaardige-new-deal-van-12-experts

Lees ook: topnamen-uit-gezondheidszorg-pleiten-voor-new-deal-voor-de-zorg