Jan Plas snijdt twee problemen aan, analyseert Lieven Zwaenepoel (APB). Teruggebrachte geneesmiddelen weer in het circuit brengen kan niet wegens strenge kwaliteitsgarantie. Maar zowel bij arts, apotheker als patiënt is qua instelling nog verbetering te boeken.

@Maggie_DeBlock @PedroFacon @aktweetsbe @MediSfeer Als één patiënt deze "voorraad" aanbiedt ter vernietiging bij een #huisapotheker, is er toch iets mis... Riziv betaalde 4155,22€ , de patiënt : 0€ pic.twitter.com/xgBlSh9pFW

— Jan Plas (@AprJanPlas) 20 avril 2019

“Nog niet geopende geneesmiddelen weer in het circuit brengen om extra kosten voor de ziekteverzekering of minder gegoede patiënten te vermijden, dat is helaas niet mogelijk. Dat stoot gevoelsmatig tegen de borst, maar de kwaliteitsgaranties voor geneesmiddelen zijn heel streng en we mogen ze niet loslaten. Elk terugbetaald geneesmiddel draagt trouwens een unieke code. Daardoor kun je dezelfde verpakking geen twee keer afleveren.”

Bodemremgeld

“Het andere punt: soms worden bij ambulante leveringen uit ziekenhuisapotheken heel dure biotechnologische of weesgeneesmiddelen afgeleverd zonder beperking of voor een langere periode. Het gebeurt ook in de officina, als de arts meer verpakkingen dan nodig voorschrijft. Als mensen dan switchen van medicatie, verhuizen of overlijden, zitten ze met een stapel van die medicijnen. Die worden teruggebracht en vernietigd. Het moet toch mogelijk zijn om daar paal en perk aan te stellen om verspilling te vermijden.”

“Een bodemremgeld vinden we geen slecht idee. Minstens 1 euro per geneesmiddel moet haalbaar zijn. Dat ligt natuurlijk moeilijk bij politici en mutualiteiten wegens de perceptie van een verhoogde toegangsdrempel. Bij de MAF zien we inderdaad wel wat oneigenlijk gebruik, maar wat de ingeslagen voorraadjes betreft valt het nog mee omdat ze dan later toch worden gebruikt. Wel is er echt misbruik als die medicatie op naam van de MAF-patiënten wordt gezet terwijl ze voor iemand anders zijn. Dat zien we ook gebeuren! Op macroniveau is het effect op het budget echter relatief laag. Veel meer verlies zit in over-voorschrijven en over-afleveren. Daarom vragen we dat men een chronische behandeling altijd start met een kleine verpakking want regelmatig slaat die behandeling niet aan of moet ze om een andere reden onderbroken worden.”

Gedeeld Farmaceutisch Dossier

“Anderzijds schrijven artsen soms niet de optimale verpakking voor in functie van de behandelingsduur. Uit onwetendheid, omdat ze er geen aandacht voor hebben of ook wel eens om de patiënt te verplichten om op consultatie te komen. Digitale systemen kunnen dat verbeteren. Denk aan het Gedeeld Farmaceutisch Dossier dat een zicht biedt op over- en ondergebruik. Dat dient echter om apothekers te ondersteunen voor farmaceutische zorg, niet voor restrictie. Meer dan 98% van de apothekers is al aangesloten.”

“Bij de voorschrijvers en de bevoegde overheden, is er nog werk aan de winkel. Melding van misbruik en collega’s waarschuwen conflicteert met de privacy. Een aflevering weigeren als apotheker of niet voorschrijven lost ook niet alles op door medical shopping van de patiënten. Die mogen ook wel eens geresponsabiliseerd worden. De Riziv-controlediensten stellen wel eens fraude vast, maar moeten zich beperken tot de meest extreme gevallen wegens gebrek aan mankracht", besluit Lieven Zwaenepoel.

> Lees ook:-te-veel-geneesmiddelen-weer-ingeleverd-remgeld-1-a-2-euro-nodig