Dr. Marcel De Brabanter, die mee aan de wieg stond van het medisch syndicalisme in ons land, overleed op 94-jarige leeftijd. De begrafenisplechtigheid vindt plaats op zaterdag 26 september in de Antwerpse Sint-Pauluskerk.

Rita Cuypers, directeur en juriste van het ASGB (Algemeen Syndicaat van Geneeskundigen België), situeert dr. De Brabanter in het syndicale landschap. "Dokter De Brabanter was een heel sociaalvoelend en breeddenkend mens. En hij mag gezien worden als de grondlegger van het medisch syndicalisme in ons land." Hij speelde ook een grote rol bij de totstandkoming van de wet op de ziekteverzekering in 1964, dat is bekend. Maar minder bekend is dat hij een decennium vroeger al startte met de belangenbehartiging de artsen, aldus Cuypers. "Hij wilde dat op dezelfde manier doen als het gebeurde voor de arbeiders. Artsen moesten volgens hem ook instaan voor het medebeheer in de organen van de ziekteverzekering. In tegenstelling met André Wynen, die tien jaar na hem een artsensyndicaat oprichtte, was dr. De Brabanter wel altijd een man van de dialoog, van het overleg, daar waar Wynen eerder naar het stakingswapen greep", meent Cuypers.

Corporatisme

"Dr. De Brabanter vond dat de artsen zich geen zorgen moesten maken om hun materiële welstand om zich vooral op hun patiënten te kunnen richten. Hij realiseerde in dat verband naast een 'syndicaat' ook een 'voorzorgskas' voor de artsen (voorloper van het huidige Amonis, n.v.d.r.), maar dr. De Brabanter had ook oog voor de belangen van de bevolking, van de gemeenschap. Hij was zeker niet een enge corporatist", aldus nog Rita Cuypers.

Ze herinnert zich Marcel De Brabanter ook als een sterke pleitbezorger voor de huisartsgeneeskunde en de eerste lijn, die de echelonnering verdedigde. Huisartsen en specialisten moeten samen, met elkaar, zorgen voor de patiënt. Niet tegen elkaar, aldus nog de ASGB.

Herijking

"Ook inzake ziekenhuisfinanciering verdedigde De Brabanter ideeën die hun tijd ver vooruit waren: het zuiver ereloon, waarbij artsen hun inkomen louter genereren uit hun intellectueel werk, was voor De Brabanter een hoeksteen in zijn visie op ziekenhuisfinanciering. Aansluitend op deze idee verdedigde hij zijn hele loopbaan de herijking van erelonen."

De redactie betuigt haar medeleven aan de familie.