Niet langer de geïnvesteerde tijd wordt de accrediterings-meeteenheid, wel het bereikte resultaat. De verstrekker zelf moet zijn individuele behoeften en opleidingsplan vastsleggen. Het voorgestelde model voor prestatieverbeteringen is het wiel van Demming, waarvan de vier cyclische stadia - "plan, do, check, act" - een kwaliteitsverbeteringsproces schetsen. 

Een conceptnota over de herziening van de accreditatie werd op de jongste medicomut voorgelegd. Alle syndicaten vinden de tekst "over het algemeen goed". Ze maken zich echter zorgen over de resultaten die van artsen worden verwacht en die een deel van hun beloning zouden uitmaken. Bvas is ook bezorgd over het vooruitzicht van verplichte accreditatie. Dan zal immers het (toekomstige) portfolio, gelanceerd door Maggie De Block, moeten worden bijgehouden.

Tot op heden is accreditering voornamelijk gebaseerd op een bepaalde dosis permanente educatie (PE). Voortaan is er sprake van een gepersonaliseerde, op kwaliteitsgerichte ontwikkeling. Niet langer de geïnvesteerde tijd wordt dan de meeteenheid, wel het bereikte resultaat. De verstrekker zelf moet zijn individuele behoeften en opleidingsplan vastleggen. Het model dat wordt voorgesteld voor het verbeteren van prestaties is het wiel van Demming, waarvan de vier cyclische stadia - "plan, do, check, act" - een kwaliteitsverbeteringsproces schetsen. 

In deze logica zou een deel van de aan accreditering gekoppelde beloning gebaseerd zijn op een gedifferentieerde waardering van de prestaties van elke arts. Dat wordt afgemeten aan kwaliteits- en efficiëntie-indicatoren "die door een representatieve commissie worden vastgesteld", aldus de nota. 

"Niet alles hangt af van de dokter!"

Op geregelde tijdstippen zouden artsen hun elektronisch portfolio bijwerken als bewijs van hun opleiding - een instrument dat er kwam bij het ontwerp van de kwaliteitswet van 2019, maar de uitvoering van die wet is zoals bekend uitgesteld. "Het instrument kan zowel voor het behoud van de accreditatie als voor de accreditatie worden gebruikt," zegt Marcel Bauval (GBO). "We drongen erop aan  dat bij de evaluatie van de prestaties van een collega die zijn pakket gaat beïnvloeden, rekening wordt gehouden met de processen en de inspanningen die hij heeft geleverd om de kwaliteit te verbeteren." De resultaten hangen namelijk niet alleen af van de arts zelf. 

Luc Herry (Bvas) is het daarmee eens: "Een arts mag niet financieel gestraft worden wanneer hij screening, vaccinaties en andere preventieve acties initieert, maar de bevolking in het gebied waar hij praktijk voert, daar niet voor openstaat. Wij zullen aandacht moeten schenken aan de in te voeren indicatoren. Dat belooft ingewikkeld te worden. Is "efficiëntie" en "kwaliteit", bijvoorbeeld te interpreteren in de zin van goed voor de gezondheidstoestand of... de begroting...?

De Bvas-voorzitter is ook bezorgd over de wens om accreditering te verplichten. "We eisten dat het feit dat een arts niet geaccrediteerd is, hem de toegang tot de nomenclatuur niet mag beletten. Daarover kregen we voorlopig geen duidelijk antwoord.

Moderne leermethoden 

In de nota wordt ook gepleit voor het gebruik van innovatieve leermethoden. Als voorbeeld wordt een (betalend) platform voor internisten gezien. Dat heeft de volgende kenmerken:

• aangepast aan de beroepspraktijk (gebaseerd op 1.500 klinische problemen/vignetten),
• probleemgericht ("clinici leren het best door echte medische problemen op te lossen, met feedback over gemaakte keuzes en leren van gemaakte fouten"),
• sterke betrokkenheid van de deelnemer,
• "adaptief leren" naargelang de antwoorden en tekortkomingen van de deelnemer,
• meervoudige toegang in verschillende vormen (PC, Ipad, Iphone,...).