Het KCE-321_A rapport gaat over een interactief online instrument dat eerstelijnszorgverleners zal bijstaan met consultaties over seksueel overdraagbare infecties (SOI's). Een heikel probleem is bijvoorbeeld de manier waarop u partner(s) informeert van de patiënt bij wie een SOI is vastgesteld. 

De tool is hoofdzakelijk gebaseerd op twee richtlijnen die in 2019 gepubliceerd werden: de KCE-richtlijn met als titel 'Diagnose en aanpak van gonorroe en syfilis en de richtlijn van de Werkgroep Ontwikkeling Richtlijnen Eerste Lijn over de diagnose en behandeling van chlamydia.

. Tijdens de ontwikkeling van deze richtlijnen gaven de leden van beide richtlijn-ontwikkelingsgroepen (GDG – Guideline Development Group) aan dat er behoefte was aan een gebruiksvriendelijke, interactieve online tool voor tijdens de consultatie van eerstelijnszorgverleners.

Meer concreet zou de tool de zorgverleners bij de volgende aspecten ondersteunen: het type patiënt aan wie best een SOI-test wordt voorgesteld, de noodzakelijke diagnostische testen, de behandeling bij een positief resultaat, het nagaan van de werkzaamheid van de behandeling, de lange termijnopvolging, en hoe de seksuele partners van de patiënt meedelen om zich te laten testen, dit alles aangepast aan het specifieke profiel van die patiënt.

De GDG meldde ook de moeilijkheden voor zorgverleners om met hun patiënten een gesprek te beginnen over seksuele gezondheid, zeker als de patiënt om een heel andere reden consulteert. Daarom zou de tool idealiter ook mogelijkheden aanreiken om het SOI gesprek op een professionele en gepaste manier aan te vatten.

Om volledig en echt nuttig te zijn, behandelt de tool ook andere SOI’s, die geen deel uitmaken van hogervermelde richtlijnen, maar waarvoor er ook een verhoogd risico op overdracht bestaat, vooral dan bij personen met seksueel hoog risicogedrag. Het gaat dan over HIV en hepatitis A, B en C.

Partner(s) informeren

Voor het informeren van de partner(s) door de zorgverlener zijn er twee mogelijkheden. Als de patiënt akkoord gaat en de contactgegevens van zijn partner(s) kan doorgeven, kan de arts een brief sturen met een minimum aan nuttige informatie waarbij hij de partner aanmoedigt om zich te laten testen.

Omdat het gaat om gevoelige materie, vroeg de GDG hiervoor eerst het advies van de Orde van Artsen. In juli 2019 kreeg de GDG van de Orde officieel de toestemming om deze meldingsmethode als optie voor te stellen. Er zijn voorbeeldbrieven beschikbaar op de website van de SSMG en die van Domus Medica.

De enveloppe van deze brief moet neutraal zijn, en mag geen enkele verwijzing naar deze organisaties bevatten.

Een nieuwe meldingsmethode van het Instituut voor Tropische Geneeskunde wordt momenteel getest door het Vlaamse Agentschap Zorg en Gezondheid. Deze methode maakt gebruik van een website met de veelzeggende naam www.partneralert.be. De site is beschikbaar in het Nederlands, Frans en Engels.

Patiënten die gediagnosticeerd werden met een SOI, kunnen deze website gebruiken om anoniem hun seksuele partners te informeren. Hun zorgverlener moet zich hiervoor op dit platform registreren. Hij ontvangt dan een SOI-specifieke code, waarmee zijn patiënt op zijn beurt zijn partners anoniem kan informeren via e-mail of SMS. De code blijft 10 dagen geldig en kan voor maximum 20 partners gebruikt worden. De partner ontvangt dan een link en een code die hij kan gebruiken om informatie te ontvangen over de specifieke SOI, en de testprocedure.

De tool biedt ook nuttige links naar andere informatiebronnen, waaronder websites van verenigingen die gespecialiseerd zijn in seksuele gezondheid zoals O'YES (vroeger SIDA'SOS) en Sensoa, van de wetenschappelijke verenigingen voor huisartsgeneeskunde (SSMG, Domus Medica) en andere nuttige websites voor zorgverleners en patiënten.

Hier vindt u de link naar de tool