Artsen die geen token krijgen om te stemmen, anderen die wel willen maar door het systeem afgeblokt worden en geen alternatief meer hebben zoals vier jaar geleden: welkom in de wereld van de syndicale artsenverkiezingen.

Wie per vergissing zijn token nog niet gekregen had bij de valse start van de verkiezingen, kon nooit inloggen. Bijgevolg konden deze artsen geen nieuw token aanvragen omdat deze uitzondering enkel mogelijk was voor wie toen ingelogd had en niet had kunnen stemmen… het is slechts één van de hindernissen waarmee potentiële stemmers voor de syndicale verkiezingen te kampen krijgen, luidt de klaagzang .

Alvast Martine Bogaert (juriste VAS afdeling Oost- en West-Vlaanderen) uit haar ongenoegen expliciet. “Zelfs als artsen telefonisch signaleren dat ze geen nieuw token kregen, luidt de Riziv-reactie: u hebt toen niet ingelogd, dus we kunnen u geen nieuw token geven.”

Andere artsen kregen sowieso nooit een token op hun adres. Bij het Riziv staat dan bijvoorbeeld genoteerd dat hun adres onbekend is. Nochtans is het nergens wettelijk verplicht om je werkadres door te geven aan het Riziv. Alleen was in het begin van de stemprocedure aan de artsen gevraagd om te verifiëren of hun adres op de kieslijst het juiste was, met de kans om het te wijzigen. Dat deed niet iedereen. “Het verwondert me dan ook niet dat er een lage participatiegraad is. Als de overheid het nog wat moeilijker had gemaakt, zou die nog lager liggen”, beweert meester Bogaert.

Verhoogde drempel

Ten gronde kun je je de vraag stellen of de meting van de huidige participatiegraad correct is. Niet alleen omdat de noemer die bij de berekening van die responsgraad gebruikt wordt (zowat 50.000) veel te hoog ligt. Maar ook wegens de (verhoogde) drempel.

De responsggraad zal naar alle waarschijnlijkheid nog lager zal liggen dan vier jaar geleden (ca. 37%). “Maar toen had je als arts tenminste nog het alternatief om per aangetekende brief te stemmen als het digitaal vastliep. Die kans heb je vandaag niet meer”, licht Martine Bogaert toe. “We hebben mensen van goede wil proberen te helpen, maar soms moesten we het opgeven omdat het systeem telkens uitviel, met als reactie van het Riziv: ‘Je moet maar blijven proberen’. Terwijl velen het natuurlijk opgeven na een halfuur tijdverlies.”