De Huisartsenkoepel Waasland heeft onder zijn leden een bevraging gehouden omtrent Sumehrs. Uit de antwoorden, bij een significant goede respons (> 66%), bleek dat 93% van de bevraagde artsen gekant was tegen het systeem zoals het nu beschikbaar is, en afwijzend stond tegenover het gebruik ervan.

De objectieve redenen waren vooral de extra administratieve druk, zowel in tijd als in handelingen. Laten we het proces even overlopen. Als de initiële beveiligingsstappen achter de rug zijn, kan men een Sumehr uploaden. Maar dan komen de meldingen. Zelfs de vaccinaties kunnen al voor problemen zorgen. De griepvaccinatie A/H1N1, bijvoorbeeld, dient te worden aangevinkt als ‘seasonal influenza’.

Bijzonder ergerniswekkend zijn de commentaren: ellenlange lijsten van hoe zaken niet correct gecodeerd staan. Deze gegevens gaan echter vaak al vele jaren mee, toen de manier van werken heel anders was. De huidige coderingssystemen omvatten veel merkwaardige omschrijvingen en trefwoorden, waardoor ofwel niet, ofwel halfslachtig gecodeerd wordt. Naar grove schatting kost het gemiddeld meer dan een uur per dossier om de codering aan te passen. Intussen gaan er geruchten dat een nieuw coderingssysteem op komst is, wat beslist geen stimulans is om de aanpassing nu al uit te voeren.

Men kan zich vragen stellen over de meerwaarde van de huidige coderingssystemen en over de betrouwbaarheid van statistieken die zich erop baseren. Maar één feit staat als een paal boven water: de arts heeft er zijn vrije tijd ingestoken, nota bene voor een verloning waarvoor in dit land niemand wil werken, namelijk 5 euro per dossier.

Bovendien is er absoluut nog geen duidelijkheid omtrent de verantwoordelijkheid. Net als bij een geschreven verwijsbrief is de arts verantwoordelijk voor de informatie die hij meegeeft en die onvolledig kan zijn. Het wordt echter een ander verhaal als dit elektronisch gebeurt, want in casu blijft de informatie aanwezig op een platform, zodat ze veel gemakkelijker als ‘actueel’ geïnterpreteerd wordt dan een gedateerde brief. Dit vereist dus niet alleen een permanente updating door de arts maar ook een correcte interpretatie door de lezer, rekening houdend met het tijdstip waarop de gegevens gepost zijn.

Ten slotte nog een extra minpuntje: wil men documenten ophalen, dan blijken vele daarvan leeg te zijn. Wegens de complexiteit van het gebruik van de Sumehr is de verloning niet alleen belachelijk, maar zelfs ronduit een kaakslag en een rechtstreekse maat voor de beperkte waardering die men heeft voor de huisarts.

De conclusie van de Huisartsenkoepel Waasland is daarom duidelijk: hoe goed de bedoelingen van het hele Sumehr-gebeuren ook mogen wezen, het systeem staat niet op punt! En het is niet aan de artsen om hierin tijd en energie te steken. Op dit ogenblik is een papieren verwijsbrief nog steeds veel betrouwbaarder.

Wij willen dan ook een oproep richten tot alle Vlaamse huisartsenkringen om zich hierover te beraden. Zodoende kan de basis te kennen geven wat ze met deze hervormingen gaat doen.