"De administratieve overlast zélf veranderen is Kafkaiaans. We moeten er dossier per dossier en attest per attest op werken", legt Roel Van Giel (AADM) uit. Zelfs als een attest afgeschaft lijkt, duiken er nog problemen op. Een onderwijsattest dat een niet-vastbenoemde leerkracht nodig heeft om te kunnen lesgeven, is daarvan een... schoolvoorbeeld.
"Uiteraard blijft de administratieve overlast nog steeds een prioritair agendapunt, maar het blijkt aartsmoeilijk om een zogenaamd overbodig attest af te schaffen", luidt het. Tussen droom en daad staan blijkbaar vele - vooral Kafkaiaanse - bezwaren.
"Zelfs als een attest afgeschaft lijkt, duiken nog onverwachte problemen op", verwijst Van Giel naar een recente poging die geslaagd leek, maar finaal toch weer niet. Het ging om een onderwijsattest dat een niet-vastbenoemde leerkracht nodig heeft om te kunnen lesgeven: het geeft aan dat hij/zij daartoe geschikt is.
“’Iedereen was ervan overtuigd dat het attest geen zin had. Dus togen we met goede moed aan het werk om het af te schaffen." Het kostte de strijders tegen administratieve overlast anderhalf jaar en twee decreetswijzigingen (met een basisdecreetwijziging onderwijs) om het te dumpen, waarbij ze het amendement nog zelf schreven.
Toen iedereen ervan overtuigd was dat het afgeschaft was, dook er immers nog een onverwachte hindernis op: in de wet stond dat scholen... geen financiering kregen voor hun leerkracht als ze dat attest niet hadden.
"Zo bestaat er voor elk attest een andere administratie of procedure. Voor het veelbesproken en gecontesteerde ziektebriefje voor één dag hebben artsen de macht niet om het te laten wijzigen omdat de beslissing daarvoor ligt bij de sociale partners en zoals bekend liggen er daar enkele dwars.”
