Het stond wellicht in de sterren geschreven toen zes jaar geleden de Nederlandstalige Brusselse huisartsen (BHAK) slechts met een zeer nipte meerderheid kozen voor een samenwerking met hun Franstalige collega’s van FAMGB: de communautaire spanningen steken weer de kop op. In het oog van de storm staat Ellen Stassart, directeur van de GBBW die de wachtdiensten overkoepoelend regelt.
Voor de directeur is het over eieren lopen omdat de Nederlandstalige kring BHAK en de Franstalige FAMGB geen gemeenschappelijke visie (kunnen) ontwikkelen, zo blijkt. Stassart streeft naar een goede werking van de wachtstructuur maar ze meent dat de Nederlandstalige huisartsen aan de kant worden geschoven bij het beslissingsproces. Een brug te ver blijkbaar. De Franstaligen stemden voor haar ontslag.
Voor BHAK-voorzitter dr. Vincent Janssens, die nochtans bekendstaat om zijn gematigde opstelling, luidde die eis het begin in van de problemen “omdat voor het ontslag onvoldoende grond bestaat”, en “omdat de vraag tot ontslag er eenzijdig kwam.” Een understatement nadat de Franstaligen de Nederlandstaligen buitenspel zetten.
Audit
Voorstel van dr. Janssens: een externe audit om uit de impasse te geraken. Onderhuids leeft bij de Nederlandstaligen ongetwijfeld het ongenoegen over de weigering van vele Franstalige collega’s om zich te bekwamen in het Nederlands. De Franstaligen willen zo niet ‘overbevraagd’ worden om tweetalige wachtposten te bemannen. Met als gevolg dat de werkdruk op de schouders van de Nederlandstaligen nog vergroot, zeker in het licht van de pensioengolf die het tekort aan Nederlandstaligen nog nijpender zal maken.
Komt er hulp uit Vlaanderen? Niet echt. De Vlaamse regio reageerde op de klassieke manier door 200.000 euro steun toe te zeggen aan de Vlaamse artsen en verder de andere kant uit te kijken.
Laatste reacties
Sumio YOSHIMI
21 mei 2021Ik was voorzitter van de Nederlandstalige artsen voor Vincent Janssens. Men verweet me dat het realiseren van een samenwerking met de Franstaligen te traag ging onder mijn bewind. Bizar, maar het is juist omdat er te weinig garanties waren dat het traag ging. Dit was zo voorspelbaar. Haast en spoed is zelden goed.
Er is teveel werk voor de Nederlandstaligen en bovendien kunnen werkwillige ééntalige Nederlandstalige HAIO's geen wachten doen in Brussel, wat een handicap is voor de Nederlandstalige praktijkopleiders, die aldus HAIO's moeten aanraden buiten Brussel te blijven. Nu hebben de Nederlandstaligen teveel wachten, daar waar hen beloofd werd minder wachten te krijgen. Fout van mijn opvolgers die de kleine letters van de samenwerking niet wilden lezen (ik heb dit nochtans gezegd op de algemene vergadering jaren geleden: als het tweetalig rooster niet ingevuld is, is dit enkel het probleem van de BHAK. Lees het samenwerkingsakkoord maar na. Nu treuren is te laat. De BHAK kan niet terug. Hoe ze dit probleem gaan oplossen weet ik niet.