Een van de fermste antwoorden in onze peiling: 83% zegt ronduit dat huisartsen niet goed vertegenwoordigd zijn in de beslissings- of adviesorganen van de Covid-19-crisis. Hierachter schuilt ongetwijfeld frustratie. Frustratie die dezelfde voedingsbodem vindt in andere antwoorden over de slechte communicatie en onduidelijke richtlijnen.

Maar goed: heeft de politieke wereld dan geleerd uit de eerste golf? Is dat voelbaar  in de maatregelen die recent beslist werden? Een flink derde meent toch van wel. Desalniettemin wordt de politiek stevig gebuisd dus met 65% die vindt dat het (helemaal) niet genoeg is. Enige verzachtende omstandigheid: we leefden nog steeds met een minderheidsregering tijdens de peiling en zo is de beweegruimte van de politici wel beperkt.

“Had de politiek dit beter kunnen aanpakken? “, vraagt dr. Van Giel (Domus Medica) zich af. “Er zijn zeker fouten gemaakt en er is zeker een gebrek aan eenheid van commando.  Anderzijds wil ik toch benadrukken dat er zeer gedreven ambtenaren zijn die het best van zichzelf geven om deze crisis te beheren. Alles over één kam scheren is dus onjuist.”

Soms is het moeilijk om naast die politieke fouten te kijken. Jos Vanhoof (Vlaams Artsensyndicaat): “Echt politiek leiderschap ontbrak, met éénduidige sobere en verstaanbare 1 A4-communicatie en dit zeker de eerste maand(en). Op een vast tijdstip in de week. Met herhaling van de hygiëne-basisregels. De bevolking blijven responsabiliseren ook, voor een toekomst waar men meer moet leren leven met een gecontamineerde leefomgeving.”

“Het gebrek aan testmateriaal, naast natuurlijk ook voortschrijdend inzicht, maakten dat de richtlijnen op den duur wel erg vaak veranderden” beaamt ASGB-voorzitter Reinier Hueting. Het ASGB heeft elke wijziging steeds zo snel mogelijk doorgestuurd naar de leden. De bevoegdheden zijn te versnipperd en de politici kunnen het maar niet laten telkens ook hun eigen mening te ventileren. Dat de overheid er zo niet in slaagt om eenduidig en helder te communiceren is kennelijk van ondergeschikt belang, maar draagt wel bij tot de ‘coronamoeheid’.

Roel Van Giel wijst erop dat zijn organisatie eind augustus verschillende fiches opmaakte die de huidige stand van zaken samenvaten, net omdat veel huisartsen door het bos de bomen niet meer zien.  Er is ook veel onzekerheid voor de komende maanden. Wij werken daarom aan een winterplan, een leidraad voor de huisartsenpraktijken. Huisartsen hebben aangetoond zeer flexibel te werken en open te staan voor nieuwe consultatievormen.”

“Zowel de huisartsen als de bevolking snakken naar een consistente set van maatregelen die voor een langere periode aangehouden en volgehouden kan worden. De laksheid die optreedt bij de bevolking dreigen we dubbel en dik te betalen.”

“De syndicaten zorgden van bij het begin voor financiële vergoedingen voor de teleconsultaties, de triage- en testcentra en beschermend materiaal, maar de uitbetalingen door Riziv en mutualiteiten lieten vooral in het begin op zich wachten. Op Vlaanderen wachten we nog steeds. We moeten beter leren omgaan met een permanente infectieuze leefomgeving, en dat vergt crisismanagement”, merkt Jos Vanhoof dan weer op. De Vas-ondervoorzitter breekt een lans voor praktijk- of netwerkgelinkte eenheden om ‘vuile’ patiëntenstromen op te vangen. Die opvang ziet hij liever niet meer in onpersoonlijke triageposten.

Welke stappen verwacht u dan wel van die bevoegde overheid en of regeringen om de tweede golf Covid-19 beter te managen? Op nummer 1 opnieuw: duidelijke communicatie, maar daarnaast ook daadkracht, snellere beslissingen, eenheid van commando, geen vijf of zes virologen aan het roer, consistentie. Speciaal voor de Vlaamse regering: betere contact tracing… de vaudeville rond de invoering ervan is echt wel blijven hangen.

Lees ook:
> U mag puin patiëntencommunicatie ruimen
> Vooral onduidelijke richtlijnen bemoeilijken uw werk
> Zes op de tien huisartsen zien teleconsulteren zeker zitten