Ozontherapie is hoogstens accidenteel een vorm van bloeddoping. Dat bleek dinsdag uit het verslag van de deskundige voor de correctionele rechtbank van Leuven. Voor het openbaar ministerie volstaat dat om de zogenaamde ozondokter te bestraffen. Voor de verdediging staat de poort naar de vrijspraak nu wagenwijd open.

Chris M. (54) uit Rotselaar werd gedagvaard wegens mogelijke inbreuken op het antidopingdecreet van 25 mei 2012. De arts wordt ervan beschuldigd dat hij gedurende vier jaar verboden stoffen en methodes gebruikte bij sporters. Het toedienen van ozon en injecties vond plaats van 2009 tot 2013 in zijn praktijk in Rotselaar.

Twintig sporters uit zes disciplines behoorden tot zijn klanten. De meest bekende namen zijn de wielrenners Greg Van Avermaet en Ben Hermans, en de veldrijders Bart Wellens en Tom Meeusen.

Het openbaar ministerie beschuldigde M. van drie dopingpraktijken: ozontherapie, het toedienen van injecties met een ijzerpreparaat en infusen met aminozuur en het bijstaan van sporters bij overtredingen op de antidopingregels. De procureur stelde ozontherapie gelijk met bloeddoping: "Een afgenomen en gemanipuleerde hoeveelheid bloed wordt opnieuw toegediend en dus weer in de bloedsomloop gebracht."

Tijdens de vijfde en laatste zitting van dit proces werd de mogelijke link tussen ozontherapie en bloeddoping behandeld. Dat gebeurde op basis van een verslag van Wim Develter, forensisch geneesheer van UZ Leuven. De rechtbank wilde zo advies inwinnen over de vraag of bloedtherapie met behandeling van ozon medisch gezien een methode is om te manipuleren. Volgens de deskundige valt het niet uit te sluiten dat bij intramusculaire injecties fracties in de bloedsomloop terechtkomen.

"De inspuitingen gebeurden bewust in de spieren, omdat daar veel bloedvaten zitten", stelde de procureur. "De kans is niet mathematisch te berekenen maar in zowat twee van de drie gevallen komen de toegediende producten rechtstreeks in het bloed. De deskundige moest zich niet uitspreken over het intentionele aspect maar het is wel duidelijk dat de huisarts doelbewust een prestatiebevorderende behandeling gaf." Het requisitoir was een afgezwakte versie van de vordering van achttien maanden cel op 10 oktober 2017.

De beklaagde, die dinsdag aanwezig was op de zitting, werkte mee aan het deskundig onderzoek. Volgens de verdediging had hij nooit de intentie om doping toe te dienen aan zijn patiënten. In een vurig pleidooi weerlegde raadsman Toon Muysewinkel de aantijgingen van de procureur met drie conclusies. "Er is geen sprake van een prestatiebevorderend effect. Medisch gezien is de therapie perfect verantwoord. Ozon is geen verboden stof."

Volgens Muysewinkel werd het verband tussen ozontherapie en bloeddoping niet aangetoond. "De dokter diende uitsluitend intramusculaire injecties met zuiver gas toe. De producten kwamen in het spierweefsel terecht en niet in de bloedsomloop. Bij accidentele manipulatie kan een bloedvat geraakt worden, waardoor een fractie in de bloedsomloop belandt. Er is geen enkel bewijs of zelfs maar aanduiding dat het om een verboden methode gaat. Daarmee is de kous af."

Volgens Pascal Nelissen Grade, de tweede raadsman van Chris M., werd zijn cliënt beschouwd als een ploeg- of clubdokter. "Als er geen bekende sporters bij betrokken waren, zou hij een gewone huisarts zijn. Nu hebben ze van hem een zondebok gemaakt, een boegbeeld dat voor de bijl moest." Nelissen Grade pleitte voor de tweede keer de vrijspraak en nam het woord opschorting niet langer in de mond.

Het vonnis volgt op 15 januari 2019. Dan valt het doek over het proces dat bijna twee jaar aansleepte.