Om de kosten voor telegeneeskunde te drukken, worden telefonische consulten voortaan niet meer terugbetaald. Een Amerikaans onderzoek toont echter aan dat dit misschien niet zo’n goed idee is, zelfs niet vanuit budgettair oogpunt...
Tegen een achtergrond van onzekerheid over de toekomstige dekking van telegeneeskunde door Medicare leveren twee onderzoeken van de University of Michigan Medical School belangrijke informatie over het gebruik en de kosten van zorg op afstand. Die resultaten zullen mogelijk een invloed hebben op de politieke beslissingen over de rol van zorg op afstand in de toekomst.
De belangrijkste conclusies van de onderzoeken zetten enkele bezorgdheden over telegeneeskunde op losse schroeven. De auteurs tonen namelijk aan dat er geen toename te zien is in het totale aantal consulten om gezondheidsproblemen te diagnosticeren of te behandelen. Consulten op afstand hebben fysieke doktersbezoeken vervangen, niet aangevuld.
Bovendien waren de totale kosten voor Medicare bij patiënten die hun eerste consult op afstand hadden 82 dollar per persoon lager dan bij patiënten die fysiek op consult kwamen. De eerste groep patiënten onderging ook minder laboratoriumonderzoeken en beeldvormende medische onderzoeken in de maand na het eerste consult.
Het aantal raadplegingen op afstand verschilt aanzienlijk per specialisme. Zo vindt ongeveer 38% van de consulten in de geestelijke gezondheidszorg en iets meer dan 6% van de raadplegingen in de eerstelijnszorg tegenwoordig plaats via videochat of telefoon. Voor de pandemie bedroeg dat percentage respectievelijk 2% en minder dan 1%. Het aantal raadplegingen op afstand bij orthopedisch chirurgen bleef echter stabiel op ongeveer 1%.
Lees ook :
> Enquête: 9 op de 10 artsen willen terugbetaling teleconsultaties
> Vergoeding voor teleconsulten afschaffen? Een misrekening!
