Eindelijk is het zover: in 2019 wordt de middeleeuwse praktijk om attesten te verlenen voor de maagdelijkheid van meisjes, overboord gekieperd. Daarmee sluit de Orde en ons land zich aan bij een regeling die al lang gevraagd wordt door de WGO.

De nationale raad van de Orde der artsen vindt het niet langer gerechtvaardigd maagdelijkheidstesten uit te voeren en daarvoor getuigschriften op te stellen. "Niet nuttig, niet relevant, discriminerend en het kan ervaren worden als een daad van agressie", luidt het in een recent advies.

"Een goeie zaak", zegt Hendrik Cammu, gynaecoloog aan de VUB. "Het is seksistisch dat meisjes hun maagdelijkheid moeten bewijzen voor het huwelijk. Maar als arts kan je niet makkelijk 'neen' zeggen."

Met zijn advies volgt de raad een verklaring van de WGO die tot doel had een halt toe te roepen aan de maagdelijkheidstesten. Die worden nog altijd uitgevoerd in bepaalde landen, waaronder dus ook België.

"Vooral in Brussel is er vraag naar, in ziekenhuizen waar veel patiënten met een islamitische achtergrond zijn", zegt Cammu in het Nieuwsblad. "Eigenlijk is het totale hypocrisie. Er wordt verwacht dat mensen maagd zijn voor ze trouwen, maar bij mannen kan dat niet bewezen worden. Wat dus zeer seksistisch is."

De Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) publiceerde in oktober 2018 een verklaring die mee ondertekend werd door het Hoog Commissariaat van de Verenigde Naties voor de rechten van de mens en UN Women en die tot doel heeft een halt toe te roepen aan de maagdelijkheidstesten en -getuigschriften die nog steeds uitgevoerd worden in bepaalde landen waaronder België^[1].

De nationale raad meent dat het niet mogelijk is om op basis van een klinisch onderzoek met zekerheid te verklaren dat een persoon nooit geslachtsverkeer had. Naast deze zuiver medische overweging, moet de nadruk gelegd worden op de deontologische en ethische aspecten van deze praktijk: "De toestemming en het respect van de patiënte roepen vragen op. Deze onderzoeken worden doorgaans aangevraagd door derden zonder eerbiediging van de persoonlijke intimiteit en het recht op privacy van de betrokken persoon. Ze kunnen ervaren worden als een daad van agressie."

Daarnaast brengt deze praktijk een discriminatie mee tussen vrouwen en mannen van wie de seksuele relaties geheel ontsnappen aan dit soort van evaluatie.

"Het is een medische handeling die geen nut heeft voor de gezondheid, niet relevant is vanuit wetenschappelijk oogpunt en dramatische gevolgen kan hebben voor het welzijn van de patiënte."

(1) het standpunt van de WGO leest u hier.