De open brief waarin huisartsen de bezorgdheid over hun beroep uitdrukten en die MediSfeer publiceerde, vraagt om een reactie van de syndicaten. De briefschrijvers schoven vier wrevelpunten naar voren. Thomas Gevaert en Roel Van Giel reageren.
De wrevelpunten leunen allicht het sterkst aan bij het programma van het Vas. Sluiten ook het ASGB en AADM zich aan bij het ongenoegen?
Een eerste pijnpunt was 'de erg bepalende rol die de openbare besturen zullen spelen in de toekomst', op het dirigistische af. Een tweede de vraag om de solo-artsen en kleinere praktijken niet in de steek te laten.Thomas Gevaert (ASGB) zegt de verzuchtingen te delen van de briefschrijvers die hun autonomie willen vrijwaren: "Voor ons moeten alle praktijkvormen mogelijk blijven maar er is een onmiskenbare evolutie naar groepspraktijken met een forfaitair systeem - wat niet gelijk is aan het systeem van de wijkgezondheidscentra. We geloven daar heel hard in (in die evolutie, al dan niet met een forfaitair systeem. Een forfaitair systeem moet wel kunnen als men dat wenst, red.). Ik treed wel de gezonde scepsis bij dat je niet te veel moet reguleren." Desgevraagd verduidelijkt dr. Gevaert nog dat hij denkt dat de toekomst een gemengde financiering zal zijn, niet puur forfaitair. "Daar ben ik geen voorstander van."
Ook aan Roel Van Giel (AADM) de vraag hoe hij de open brief bekijkt, getekend door een groot aantal huisartsen. Per slot van rekening wordt die brief gesteund door flink wat kringen die onder de vleugels van Domus Medica vallen. Hij verwijst naar het visiedocument van Domus Medica dat volop ontwikkeld wordt.
"We baseren ons daarvoor onder meer op een schriftelijke bevraging met een respons van ongeveer 600 huisartsen. Met groepjes van een 30-tal huisartsen discussieerden we ook al vaak over verschillende topics. Zo lijnen we onze kernwaarden af en op basis daarvan eventueel te ondernemen acties. Ik deel de bezorgdheid van de briefschrijvers waar ze vrezen dat de overheid zich te veel in de plaats van de huisartsen gaat zetten, maar ik zie dat niet zo, integendeel: de lokale overheid houdt zich bijvoorbeeld vaak te veel op een afstand als ze geconfronteerd wordt met een huisartsentekort. De openbare besturen moeten vooral de modaliteiten voor huisartsen om in hun gemeente op te starten, faciliteren. Vaak moeten collega’s aan een onverantwoord aantal bouwtechnische en andere vereisten voldoen om een praktijk te starten."
Of de huisarts niet langzamerhand weggedrukt wordt als sleutelfiguur van de eerste lijn? “We zijn voor samenwerking maar zonder te overdrijven want dan verlies je tijd.”
“We hebben als AADM de brief tot nu toe niet getekend omdat ik eerst nog een aantal punten met de briefschrijvers wou bespreken, maar dat is er in alle drukte nog niet van gekomen.”
Laatste reacties
Michel CREEMERS
02 juni 2022Ik kan de bezorgdheden van de huisartsen, die deze open brief onderschreven, begrijpen.
De tendens naar samenwerking tussen artsen is een niet te stoppen evolutie. Maar dat dit enkel moet leiden tot mastodont praktijken, is zeker niet de enige manier om de huisartsgeneeskunde uit te oefenen. Binnen die praktijken moeten de huisartsen wel mee aan het roer staan.
Ook samenwerking met andere eerstelijnsactoren moet gefaciliteerd worden: praktijkassistentes, VIPH, eerstelijnspsychologen...
Maar die samenwerking mag niet leiden tot te veel vergaderen boven het hoofd van de patiënten en dient ook niet te leiden tot het creêren van een zwaar betaald bovenkader.
Binnen dit kader dient de huisarts wel de centrale rol te blijven bewaren.
"Het herwaarderen van het huisartsenberoep" is zeer sloganesk maar wordt in de praktijk door veel factoren beïnvloed. Wanneer je een spreiding van huisartsen vraagt, dan vraag je ook dat de planningscommissie niet alleen het aantal artsen tot een bepaalde specialiteit toelaat,maar ook de vestiging onder ogen neemt. Dat staat toch haaks op de vrijheid van vestiging.
Een volledige forfaitarisering is niet waar het ASGB voor staat. Een honorering waarbij er in bepaalde omstandigheden forfaits (GMD, zorgtrajecten, palliatieve zorgen...) worden gehanteerd is voor ons wel bespreekbaar en daar heeft het ASGB in het verleden mee aan de wieg gestaan.
Uiteraard nemen wij ook deel aan de Kafka werkgroep die probeert de administratieve overlast te beperken.
Deze maatschappij verandert snel en ook de gezondheidszorg ontsnapt niet aan deze tendens. Als arts kritisch kijken naar die veranderingen behoort tot de taak van de beroepsvereniging van welke strekking dan ook.
Dr Michel Creemers
co-voorzitter ASGB