De wachtdienst verplichten? Dat ontlokt dokter Chris Van Der Mullen (1733) een genuanceerd antwoord.

“Ik ben 60 en een van de oudere huisartsen. Een week bestaat uit 168 uren en heel die periode moeten we zorgcontinuïteit bieden. Iedereen is het erover eens dat een huisarts – zoals de Code het stipuleert – zelf voor zijn eigen welzijn moet zorgen om goede hulp te kunnen bieden. Een werkweek van 40 tot 50u volstaat. Het haio-reglement beschrijft dat haio’s maar 38 tot 48u mogen werken per week en maximaal 6u avondconsultaties per week (na 18u).

168u min 50u: dan resten er nog 118u. Als we dan éénderde van een werkweek zorgcontinuïteit verlenen, rest er nog heel wat zorgpermanentie of ongeplande zorg. Het is onbetaalbaar om dat allemaal hospitalocentrisch op te lossen. De huidige huisarts wil een betere worklifebalans, akkoord. Toch mogen ze de voeling met het niet-planbare niet verliezen of ze spelen belangrijke skills kwijt: van een heel simpele hechting tot een onverwachte bloeding.”

“We kunnen dit vraagstuk enkel oplossen door geolied samen te werken met alle partners, waardoor we de patiënt in de niet-planbare zorg zo snel mogelijk oppikken, begeleiden, informeren en ook sturen naar het juiste niveau. Patiënten die snel gehoord worden, doen niet moeilijk. Anders is het als ze vier-vijf uur op het zorgmenu moeten wachten zonder info. Dan worden ze  opstandig.

Dus de huisartsgeneeskunde mag zich hier niet buiten spel laten zetten. Minister De Block lanceert haar wetsontwerp met de verplichte wachtdienst omdat de kringen het almaar moeilijker krijgen om hun wachtrooster in te vullen. Ze kunnen bij problemen enkel een klacht indienen bij de provinciaal geneeskundige commissie , een zeer lange procedure. Dat een huisarts zondag geen wachtdienst kan doen, maar wel maandagmorgen zijn eigen praktijk opent, wekt immers wrevel.”

Chris Van Der Mullen spreekt op het congres Spoedeisende geneeskunde vandaag in Aalst.