Een kleine Henegouwse kring (*) luidt de alarmbel. Het verplichte elektronisch voorschrijven in 2018 doet 8 van de 21 leden afhaken. Met als gevolg een sterk toegenomen werkdruk voor de resterende collega’s. “Die maatregel heeft totaal geen voeling met de realiteit op het terrein”, zegt penningsmeester Thierry Marchal.

“We waren met verstomming geslagen op onze algemene vergadering begin deze maand”, aldus dr. Marchal. “Het elektronisch voorschrift stond op de agenda van de vergadering. Maar liefst 8 collega’s gaven spontaan aan dat ze op 1 januari van volgend jaar met hun praktijk zullen stoppen als de verplichting een feit wordt.” Er zal zich binnenkort maar één huisarts in het gebied van de kring vestigen, zodat men lokaal afklokt op 14 huisartsen.

De betrokken collega’s kijken niet echt uit naar het beëindigen van hun loopbaan, maar het vooruitzicht dat ze met de computer zullen moeten werken heeft een ontradend effect, legt Thierry Marchal uit. Hij behoort zelf tot het groepje ontgoochelde huisartsen, die allemaal in een leeftijdsgroep tussen 45 en 79 jaar zitten. De jongste onder hen, een vrouwelijke arts, wil uit principe geen computer als scheidingsmuur tussen haar en de patiënt. De andere, die meestal tussen 60 en 65 jaar oud zijn, hebben geen principiële bezwaren, maar zien het niet zitten om nu nog een EMD in huis te halen.

“Ik ben zelf 60 jaar. Als de overheid het zo speelt, stop ik ermee. Hoe denken onze beleidslui dat we 3.000 à 4.000 dossiers in de computer gaan stoppen, zodat we verder voorschriften kunnen maken?”, vraagt de Henegouwse huisarts zich af. “We zijn van nature hardwerkende mensen. Maar dit is niet haalbaar. We zouden dat codeerwerk aan een administratieve kracht kunnen toevertrouwen, maar wie wil nog zulke uitgaven doen in de laatste rechte lijn naar het pensioen?”

Niet alleen het digitaliseren van reeds bestaande dossiers verontrust de niet-geïnformatiseerde artsen. Een elektronisch dossier creëren en invullen bij een eerste contact met een patiënt neemt algauw een halfuur of meer in beslag, denkt de penningmeester. Zo veel tijd hebben de meeste collega’s niet. De twee recentst bijgekomen huisartsen moesten al na twee jaar patiënten weigeren.

Het ontradende effect van de informatisering vormt een ongelukkige combinatie met het gebrek aan huisartsen. “We leven in een geschift land. Verschillende opeenvolgende regeringen zijn er niet in geslaagd na te gaan hoeveel actieve huisartsen er precies zijn. Ik zie dat al sinds het begin van mijn loopbaan. Het zou nochtans volstaan dat ze even bellen met de wachtverantwoordelijken in de kringen. Wij weten wie er als huisarts aan de slag is en wie niet.” Misschien zal de politiek tot inzicht komen als de bevolking op straat komt, omdat de mensen geen huisarts meer vinden, blikt Thierry Marchal vooruit.

Op de algemene vergadering van de kring waren de jongere artsen verrast, omdat ze beter vertrouwd zijn met de computer, vertelt dr. Marchal. Ze beseften ook onmiddellijk dat hun werkdruk aanzienlijk zal toenemen, want sommige van de collega’s die willen stoppen hebben een grote praktijk. De jonge artsen hebben de kring gevraagd het beleid op de hoogte brengen van de dreigende crisis. “We hebben dus contact opgenomen met een hele reeks instanties: minister De Block, de GBO (de Franstalige vleugel van het Kartel), de Bvas, de SSMG, de Orde der artsen, enzovoort.” De kring hoopt dat de maatregel herzien wordt, zodat iedereen in alle rust verder kan werken.