De resultaten van een belangrijke Deense studie die zijn gepresenteerd op het 4th World Congress on Acute Heart Failure sporen artsen aan om bij de beoordeling van de prognose van patiënten met hartfalen na te denken en rekening te houden met de arbeidssituatie als een factor van fysieke en mentale gezondheid en van welzijn.
Moeten patiënten met hartfalen opnieuw aan het werk? Dat kan op het eerste gezicht paradoxaal lijken, maar toch is deze stelling gebaseerd op een uiterst degelijke studie bij 21. 455 patiënten die tussen 18 en 60 jaar waren en bijgevolg tot de actieve bevolking behoorden, die leden aan hartfalen en daarvoor al een eerste keer waren opgenomen in het ziekenhuis. Van hen waren er 11.880 (55%) actief bij het begin van de studie. De auteurs combineerden de persoonlijke gegevens van de deelnemers met die van de nationale registers over ziekenhuisopnames, voorgeschreven medicatie, opleidingsniveau, verlening van sociale bijstand en overlijden.
In de loop van een gemiddelde follow-up van 1.005 dagen overleed 16% van de werkende personen en 31% van de werklozen, terwijl 40% van de werkende personen en 42% van de werklozen nog minstens één keer opnieuw werd opgenomen in het ziekenhuis wegens hartfalen.
Na correctie voor leeftijd, geslacht, opleidingsniveau en comorbiditeit vertoonden de patiënten met hartfalen die bij het begin van de studie geen werk hadden 50% meer risico op overlijden en 12% meer risico op een nieuwe opname in het ziekenhuis dan patiënten die werk hadden. Bovendien gaat voor patiënten met hartfalen de werkloosheid onder andere gepaard met een grotere kans op sterfte dan het geval is bij diabetes of een antecedent van cerebrovasculair accident.
Moeten patiënten dit weten? Dat zegt de studie natuurlijk niet. We zullen ons dus maar tevredenstellen met het cliché ‘dat werken gezond is’.
