Na gynaecologen die aan de slag gaan in de toeristische sector of een tuincentrum en eerder al een huisarts die zijn heil zocht als garagehouder, tikte Het Nieuwsblad nu de getuigenis op de kop van een huisarts die het wil proberen als bouwvakker. Niet dat een flexibele arbeidsmarkt taboe is, maar het geeft eens te meer te denken over ons kwakkelend zorgsysteem.

In onze vorige nieuwsbrief legde dokter Cathérine Fonck, Kamerlid, de vinger nog eens op de wonde voor zover dat nog nodig was: massaal veel dokters gaan dit decennium met pensioen, het werkvolume van de nieuwe generatie dokters is niet meer hetzelfde als dat van de vorige, de administratieve overlast blijft maar groeien en als klap op de vuurpijl haken ook nog eens vele beginnende artsen in de eerste jaren van hun carrière al af. Ook dokter Vandebeek (D4D) noemde het een drama als hoog opgeleiden net voor de eindmeet afhaken, in die mate zelfs dat zijn organisatie er een congres aan wijdt onder de titel: "De arts als koorddanser". 

Koorddansen, daar kan huisarts Kathleen Dewaele (34) dus wel van meespreken met haar spectaculaire overstap naar de bouw. Eerder runde ze een huisartsenpraktijk in Stokrooie met haar partner dr. Jago Van Soom en dr. Cora Jarosz. Op de website wil de afscheidnemende huisarts nog een dankwoordje kwijt aan haar patiënten na haar carrièreswitch, voor de fijne attenties, lieve woorden en beste wensen. En ze wenst hen uiteraard een goede gezondheid.

Maar sinds begin deze zomer is ze dus aan de slag als bouwvakker bij Degroot Bouwwerken in Landen, meldt Het Nieuwsblad. Die beslissing nam ze blijkbaar om haar eigen gezondheid te vrijwaren, voldoende positieve energie over te houden aan haar job. Na een cursus avondschool als metselaar was ze klaar voor de overstap. Ze legt glashelder uit waarom ze daar aan toe was: "De combinatie van wachtdiensten, weekenddienst, avondwerk, bijscholingen en daarbovenop een partner die ook arts is, maakte dat het evenwicht tussen werk en privé niet meer in balans was", luidt het in de krant.

Nochtans was Kathleen niet het prototype van iemand die snel de handdoek in de ring gooit, ze deed haar job met hart en ziel en ze was dan ook al zeven jaar volop als huisarts aan de slag. Heel wat aspecten aan die job vond ze uitermate interessant, onder meer het aangename contact met patiënten en collega's. Maar de balans was dus zoek.

Des te verontrustender is dus dat dergelijke mensen de sector verlaten. En ook maatschappelijk is dit een ramp want de samenleving investeert hoge bedragen in de (huis)artsenopleiding. Kathleen relativeert haar overstap, maar het blijft uiteraard een verlies. Haar partner Jago - momenteel met vakantie en ook huisarts - steunde haar alleszins bij deze toch wel niet evidente overgang. De totaal andere werkomstandigheden en het lagere loon neemt ze er nochtans met de glimlach bij. "De vrijheid en het geluk dat ik ervoor in de plaats krijg, zijn onbetaalbaar!", besluit ze in Het Nieuwsblad.

Vrijheid, een begrip dat blijkbaar in ver vervlogen tijden thuishoort als het over (huis)artsengeneeskunde gaat. Of, zoals een huisarts in Nederland - die in hetzelfde schuitje zit - het onlangs uitdrukte: "Huisartsen piepen en kraken in Nederland." Als het piept in Amsterdam, kraakt het ook in Brussel...

> PVDA zoekt huisartsen in Vilvoorde en Anderlecht