Dit wisten we al enige tijd: als we niet oppassen, dringt de technologie straks diep in ons privéleven door. In een onderhoudend opiniestuk in De Standaard verbeeldt Ignaas Devisch wat dat zou kunnen betekenen voor het lot van politici.

Aanleiding is de pneumonie die Hillary Clinton vorige week onder de mat schoof. Als filosoof hangt Ignaas Devisch daar een reeks, meestal zeer gevatte overwegingen aan op. Zo betwist hij het etiket van leugenaarster dat Clinton nu opgeplakt krijgt, omdat ze haar aandoening verdoezelde. Het hele incident bewijst net haar gebrek aan vaardigheid om goed te liegen – dus haar betrouwbaarheid –, zo redeneert de auteur. 

Ignaas Devisch betwijfelt terecht dat een pneumonietje iemands potentieel als president van de Verenigde Staten in het gedrang zou brengen. Het beroemde voorbeeld van John F. Kennedy is de laatste dagen weer een paar keer op tafel gekomen. De man had weliswaar een lange arm, maar ook twee ongelijke benen, met zware rugklachten als gevolg. Zodat hij als officieus paralympiër regelmatig in een rolstoel door zijn presidentschap reed, zij het dan strikt in Washington behind closed doors. 

Daarnaast was Kennedy gezegend met de ziekte van Addison. Vertaling: zonder zijn dosis gluco-/mineralocorticoïd kwam hij de dag niet door. Maar een potje gerochel – plus de behoefte aan een middagdutje – zou de drempel naar het Witte Huis definitief te hoog maken?

Tot daar het gezond verstand van de heer Devisch. De vraag is hoe de politieke opinie en de media dat zullen bekijken. Willen we straks uitgebreide rapportering over de gezondheid van onze beleidslui, zeker omdat de voorthollende technologie daar met rasse schreden de weg naar effent? De Gentse filosoof houdt ons het beeld voor van politici die binnenkort 24/7 met een hoogtechnologische SeeChange-camera om hun nek rondlopen, waarmee ze zichzelf op film de wereld in sturen. De minste oprisping, en we zijn ervan de op hoogte. 

Devisch heeft dat gelezen in het boek ‘The Circle’ van de Amerikaanse auteur Dave Eggers. “Nadat één parlementslid ermee begonnen is, moeten de anderen wel volgen want als je niet transparant bent, heb je iets te verbergen”, voorspelt Eggers. Maar hij sust wel meteen dat het niet voor morgen is.

Dit soort inbreuken op het privéleven zal allicht zeer moeizaam toegang vinden, als het er in onze relatief goedmoedige Oude Wereld dan al ooit van komt. Hoewel… om het hele verhaal te parafraseren: moeten we dringend overwegen een leugendetector rond de nek van sommige parlementariërs te hangen?