“De situatie is te vergelijken met de toestand in de loopgraven in 1916. Beide kampen begluren elkaar zonder te bewegen.”

Zo omschrijft Jacques de Toeuf de onderhandelingen voor het volgende medicomut-akkoord. In theorie moet dat afgesloten worden voor 21 december om het daarna aan het Verzekeringscomité van het Riziv voor te leggen.

“Er is nog geen voorbereidende vergadering geweest waarop alle betrokken partijen aanwezig waren”, vertrouwt de voorzitter van de Bvas ons toe. “We hebben zelfs nog geen bilaterale gesprekken gehad met Jo De Cock, de voorzitter van de nationale commissie artsen-ziekenfondsen. Tijdens de laatste vergadering stelde hij ons een document van anderhalve pagina voor waarin hij de elementen opsomde die hem belangrijk leken voor de verschillende gesprekspartners. We staan nog nergens.”

Het akkoord 2016-2017 wordt idealiter aan het Verzekeringscomité van het Riziv voorgesteld op 21 december, tijdens de kerstvakantie. “Voordien wordt geen enkele vergadering van het Verzekeringscomité georganiseerd. Alle akkoorden moeten op deze vergadering bevestigd worden. Maar er is nog niets. We moeten erkennen dat er weinig op het spel staat. Er is geen geld te verdelen en er is geen groeimarge. We moeten 50 miljoen euro besparingen realiseren en – onder bepaalde voorwaarden – kunnen we 25 miljoen verdelen. We kunnen wel proberen de lege doos mooi te versieren. Hoe leger de doos, hoe meer versiering men aanbrengt. Maar uiteindelijk verandert dat niets aan de zaak.”

Budgettaire transfusie

De voorzitter van de Bvas vindt dat men op zijn minst de situatie van de medische wachtposten moet deblokkeren. “Naar aanleiding van het onderhoud dat we met de overheid hadden, werd verduidelijkt dat een budget van bijna 5 miljoen euro gebruikt kan worden voor de al bestaande medische wachtposten. Als we in het akkoord niets inschrijven om in 2016 te komen tot een definitieve oplossing voor de erkenning van de wachtposten, dan heeft het geen zin om te overleggen. Verder zijn er heel wat hangende vragen waarop geen bevredigend antwoord zal komen. We zijn, naar mijn mening, aan het einde gekomen van de budgettaire ‘transfusies’.  We kunnen bijvoorbeeld niet verder het budget voor heelkunde afromen om de raadplegingen van de geriaters op te trekken. Bepaalde nieuwigheden zijn niet te betalen. We zouden bijvoorbeeld graag zien dat een onderzoek met optische coherentietomografie (OCT) terugbetaald zou worden. Dat onderzoek is noodzakelijk om terugbetaling van bepaalde therapieën te kunnen verkrijgen. Al jarenlang vragen we de terugbetaling van dit onderzoek. De overheid weigert dit. We hebben nochtans voorstellen gedaan waarin budget vrijgemaakt zou worden vanuit het geneesmiddelenbudget.”

Wat betreft de indexering van de honoraria in 2017, een eis van de Bvas, hebben de gesprekspartners laten weten dat het ad hoc budget niet kan gedeblokkeerd worden, tenzij er elders besparingen gerealiseerd worden. “Momenteel zijn er weinig attractieve elementen die ons zouden kunnen aansporen een akkoord voor twee jaar te sluiten. Indien we er één ondertekenen, dan zal dat enkel zijn om de patiënten tariefzekerheid te garanderen. We hebben overigens niet dezelfde doelstellingen als diegenen die geuit werden door de twee andere artsensyndicaten.” Dat dreigt de onderhandelingen nog verder te bemoeilijken wanneer die van start gaan.