Mannelijke artsen hebben tweemaal meer kans om professor te worden dan hun vrouwelijke collega’s. Dat is althans het geval in de Verenigde Staten, zo meldt een nieuw onderzoek in JAMA.

Hoewel er in de Verenigde Staten evenveel vrouwen als mannen afstuderen, vonden de onderzoekers slechts 30.464 vrouwen versus 60.609 mannen aan medische faculteiten. Dat zagen ze in een cohorte die een tiende van de nationale artsenpopulatie vertegenwoordigde. De vrouwen waren gemiddeld jonger en disproportioneel sterk vertegenwoordigd in interne geneeskunde en pediatrie.

Binnen de onderzochte faculteiten was 11,9% van de vrouwelijke medewerkers voltijds professor, tegenover 28,6% bij de mannen. Het sekseverschil bestond in vrijwel alle specialiteiten. Van de faculteitsmedewerkers kreeg 9,1% een toelage van de National Institutes of Health. De fractie bedroeg 6,8% bij vrouwen en 10,3% bij mannen.

Een aantal mogelijke verklaringen voor de ongelijkheid tussen mannelijke en vrouwelijke artsen zijn mogelijk bij de betrokkenen zelf te zoeken. Maar toch denken de auteurs dat vrouwen van buitenaf gediscrimineerd worden: ze vinden minder gemakkelijk een mentor, kunnen op minder waardering rekenen, hebben minder gemakkelijk toegang tot een positie en krijgen minder fondsen.

Een research letter in dezelfde editie van JAMA bevestigt deze beeldvorming. In de biomedische research zijn slechts 30% van de gesubsidieerde onderzoekers vrouwen. Bovendien krijgen mannen aanzienlijk hogere startfondsen: een mediaan van 889.000 dollar, tegenover 350.000 voor de vrouwen.

Een commentaar in JAMA pleit voor meer transparantie en meer normering in het toekennen van het salaris en de onderzoeksfondsen. “Zolang beslissingen aan de medische faculteiten genomen worden door een meerderheid aan mannen, zullen vrouwen benadeeld worden”, zegt de vrouwelijke auteur van het stuk. It’s still a man’s man’s man’s world…