Sophie Roelandt, dochter van Patrik die ruim drie maanden geleden vermoord werd door een agressieve patiënt, getuigde op het jaarsymposium van de Orde van West-Vlaanderen over het trauma dat deze plotse sterfte veroorzaakte. Haar getuigenis is tegelijk ook het startsein voor een breed gedragen politieke actie voor meer veiligheid van hulpverleners.
Iets meer dan drie maanden na het dramatische voorval schetste Sophie Roelandt een indrukwekkend beeld van de tsunami aan emotionele en praktische problemen die de moord teweegbracht. Problemen die dringend om oplossingen schreeuwen. Want zowel voor, vlak na als enige tijd na de moord liep er heel wat mis.
Om te beginnen viel dr. Roelandt zelf niets te verwijten. Niets liet immers uitschijnen dat de patiënt in kwestie een risicoprofiel had, hooguit vertoonde hij soms wat 'raar' gedrag. Maar dat de man al een crimineel verleden had, dat hij gelinkt was met drugsfeiten, dat hij vol woede en haat zat: het was de huisarts niet bekend. Dokter Roelandt en alle huisartsen op huisbezoek krijgen weinig of geen informatie over dergelijke risicoprofielen. "De info bestond nochtans, maar mijn vader was er totaal niet van op de hoogte."
De familie verwittigde zeer snel de politie (een uur na 'verdacht lang wegblijven' van de punctuele Patrik Roelandt) maar dat zette de hulpdiensten niet aan tot snel ingrijpen. "De auto van vader kon perfect getraceerd worden, de politie beschikte over die gegevens maar mocht die niet vrijgeven. Ze communiceerde daarna met de familie zeer omfloerst om de privacywetgeving te respecteren, maar binnen de kortste keren stonden alle details wel open en bloot in de pers. Welke wetten zijn in deze context prioritair? We moeten dringend naar een duidelijke hiërarchie bij conflicterende wetgeving."
Helse maanden
Ook de praktische gevolgen - opvolging geblokkeerde BVBA, verzekering, boekhouding, kraken paswoorden computer Patrik Roelandt, ontcijferen notities, fiscale bijdragen, uitvaart, gerechtelijke reconstructie... - betekenden een hels karwei. Met de weken nadien als een van de constante prioriteiten: wat moest er gebeuren met de omvangrijke praktijk en alle patiënten? Communicatie naar collega's en patiënten...Voor de hyperacute noodopvang sprongen gelukkig heel wat vrienden bij, samen met de huisartsenkring, maar de rollercoaster van problemen veroorzaakte onvermijdelijk veel verwarring. "Alleen al over het principe van de goodwill bij praktijkovername kreeg ik in korte tijd ongewild een spoedcursus", aldus Sophie Roelandt. Maar alles werd uiteraard sterk verzwaard door de traumatische emotionele gevolgen, volop in de rouwperiode. Gevoelens van woede, wanhoop, angst en verdriet vormden een verschrikkelijke cocktail. Naast de hevige verontwaardiging door de eerder lauwe reactie van de overheid. "Die kwam kort en krachtig hierop neer dat we alles zelf mochten uitzoeken. Alhoewel mijn vader me steeds aanraadde om ver weg te blijven van de politiek, dit kon ik niet over me heen laten gaan", aldus de gekrenkte dochter. "Ik ben een Roelandt."
Verbittering en sarcasme zitten nog steeds diep. Vooral omdat Patrik Roelandt cynisch genoeg zelf de veiligheid van de artsen zo vaak op de agenda zette en er nu het slachtoffer van werd. Het lied "Klokke Roelandt" parafraserend klonk dat zo voor Sophie: "Mijn naam is Roelandt en klepte brand, maar niemand hoorde mij in Vlaanderland."
Het traumatische sein van Sophie Roelandt mag dan voorlopig weinig politieke weerklank vinden, bij niet minder dan 12 medische belangenverenigingen leidt het tot een brede actie die de volgende dagen volop op gang zal komen. De Patrik Roelandt Anti-Agressie Groep (PRaag) komt onder stoom en start met een resem aan petities, campagnes en verhalen in de (sociale) media. Ook Medi-Sfeer en De Specialist zeggen hun steun toe. Dokter Ralph Pacqueu stelde op het symposium alvast een uitgebreid veiligheidsplan voor ter bescherming van de huisartsen (zie ook MS 508). U zult er nog van horen.
