De partner van type 2-diabetespatiënten betrekken bij de behandeling, zou de glykemie en andere parameters verbeteren.

Het is duidelijk bewezen dat een goede glykemiecontrole op lange termijn de morbiditeit en de mortaliteit van diabetes verlaagt.

Een studie heeft onderzocht of de glykemiecontrole verbetert als de partner van een type 2-diabetespatiënt een actieve inbreng heeft. De studie wilde nagaan of de bijdrage van de partner tot de behandeling van type 2-diabetes een gedragswijziging in gang kan zetten, zoals al werd vastgesteld bij andere chronische aandoeningen.

In de studie Diabetes Support Project werden de patiënten in drie behandelingsgroepen ingedeeld: interventie op het gedrag van het koppel, individuele contacten en diabeteseducatie. De[E1]  gemiddelde leeftijd van de patiënten (van wie 61,6% mannen) was 56,8 jaar. Het HbA1c-gehalte bij inclusie in de studie bedroeg 9,1%.

De drie groepen kregen twee telefonische educatieve sessies over type 2-diabetes die gemiddeld 75 minuten duurden. De eerste 2 groepen kregen 10 extra telefonische oproepen (van gemiddeld 1 uur). Het doel van de interventie was het eetgedrag, de lichaamsbeweging, de therapietrouw en de zelfmonitoring te verbeteren, waarbij de partner al dan niet bij de behandeling werd betrokken. De koppels van de eerste groep kregen ook boodschappen over de onderlinge afhankelijkheid en betrokkenheid van de partner.

Het HbA1c-gehalte daalde significant in de 3 groepen, zonder significant verschil tussen de groepen na 12[E2]  maanden. In de groep van de koppels werden discrete, maar significante verbeteringen waargenomen na 4, 8 en 12 maanden. De middelomtrek verminderde significant bij de patiënten van de eerste groep en bij de patiënten van de groep die diabeteseducatie kreeg. In de tweede groep, die van de individuele telefonische contacten, was de bloedrukdaling het meest uitgesproken. In de eerste groep (koppeltherapie) was de emotionele belasting significant verbeterd en in de tweede groep (individuele telefonische contacten) was die belasting licht verbeterd. Dat gold ook voor de symptomen van depressie.

De auteurs concluderen dat actieve betrokkenheid van de partner een significante en duurzame glykemiecontrole bewerkstelligt bij patiënten met slecht geregelde type 2-diabetes, en dat die betrokkenheid ook het gewicht en bepaalde psychische symptomen licht verbetert. In deze studies ging het om koppels die al vele jaren samenwoonden. De conclusies kunnen dus niet zomaar worden doorgetrokken naar koppels die nog niet zolang samen zijn.