De Wereldgezondheidsorganisatie heeft zich tot doel gesteld om tegen 2030 de overdracht van slaapziekte te stoppen, maar die ambitie dreigt bemoeilijkt te worden door een gebrek aan kennis over de verborgen aanwezigheid van de slaapziekteparasiet in mens en dier.

Dat zegt een groep internationale experts onder leiding van prof. Philippe Büscher van het Instituut voor Tropische Geneeskunde (ITG) in Antwerpen. Ze doen hun uitspraken in het vakblad "Trends in Parasitology".

De slaapziekte komt vandaag vooral nog voor in de Democratische Republiek Congo en wordt veroorzaakt door een parasiet die wordt overgebracht door tseetseevliegen. In Congo werden in 2016 nog minder dan 2.000 nieuwe gevallen gerapporteerd - 85 procent van de gevallen wereldwijd - al liggen de werkelijke zi ektecijfers allicht hoger. Er lopen initiatieven om de ziekte de genadeklap te geven, maar door de ingewikkelde en tijdrovende diagnose is dat volgens de groep experts niet evident. 

Een tweede, minder bekend probleem is dat mensen jarenlang geïnfecteerd kunnen zijn zonder het zelf door te hebben. Het is onduidelijk hoe belangrijk hun bijdrage is tot de verspreiding van de ziekte. In theorie kunnen zij de slaapziekteparasiet overdragen, als zij opnieuw worden gestoken door een tseetseevlieg. Een soortgelijke onduidelijkheid bestaat er ook over de rol van gedomesticeerde en wilde dieren.

"We weten heel weinig over hoe de parasiet zich gedraagt in mens en dier, terwijl dit wel een invloed heeft op de manier waarop slaapziekte zich verspreidt", zegt Büscher. "Die hiaten in de wetenschappelijke kennis moeten dringend weggewerkt worden om de ziekte te kunnen verslaan." Büscher en co roepen op om betere technieken te ontwikkelen om latente infecties van de slaapziekte te identificeren.