Onder druk van Europa en minister van Digitale Agenda De Croo neemt minister De Block de digitale vlucht vooruit. Zonder om te kijken of de artsen op het terrein kunnen volgen. Door de waanzinnige snelheid waarmee de ene na de andere IT-toepassing wordt uitgerold en vervolgens niet operationeel blijkt te zijn, is de frustratie op het terrein torenhoog. Vraagt men zich dan nog af hoe het komt dat burn-out steeds meer toeslaat? En waarom steeds meer collega’s nu al uitkijken naar hun pensioen? Of erger nog, vervroegd stoppen.

Natuurlijk is informatica niet meer weg te denken uit onze moderne samenleving. Daarover wil ik het niet hebben. Niemand ontkent dat IT het leven aangenamer maakt. Of aangenaam “zou moeten maken”, want als artsen worden we dagelijks geconfronteerd met falende eHealth-toepassingen die ons integendeel het leven zuur maken. Wie heeft zich de laatste maanden niet dood geërgerd aan de verplichting om zorgtrajecten op te laden via een healthdata-platform, dat vaker wel dan niet uit lag? Van time-outs bij het openen en doorsturen van formulieren, tot de niet-beschikbaarheid van het platform. Wie van ons kreeg niet het rode venstertje ‘Registraties konden niet geladen worden’ op zijn scherm? Wie van ons moest niet tot zijn afgrijzen vaststellen dat registraties na invoering niet zichtbaar waren in de overzichtslijst en de status van ‘in transit’ kregen? Het is een gevecht tegen de bierkaai. Gruwelijk!

We hebben nog een week te gaan voor de deadline van 31 januari verstrijkt. Ondanks de goednieuwsshow van het ‘healthdata support center’ dat inmiddels al 45.000 zorgtrajecten werden geregistreerd, zijn de problemen verre van opgelost. Het geeft alleen weer hoe plichtsgetrouw en volhardend artsen zijn.De labo-gegevens worden niet automatisch geëxtraheerd. Inloggen op de website met onze eID gaat alleen als je weet dat je niet moet wachten op het venstertje om je code in te tikken. Je begint informatie in te winnen op allerlei manieren , want het kan toch niet dat het je niet lukt!!! Er wordt uiteindelijk een “ticket" aangemaakt voor het healthdata-team. Ik zou kunnen bellen naar de overheidsdienst, maar ik ben het meer dan zat. Ik heb echt wat anders te doen. Ik heb meer dan genoeg tijd hieraan gespendeerd. Ik voel mij aan mijn lot overgelaten. En dan kwam de telefoon van een medewerker van het healthdata-team. Of hij eens mee mocht kijken via teamviewer.

MET PLEZIER

En wat bleek??? Er stonden "foutjes" in de toepassingen. De e-Forms konden zo niet verzonden worden en ook de automatische data-import lukte niet. De terugkoppeling werd evenmin “verstaan“ want niet via het juiste communicatieplatform.

Zijn wij dan toch niet zo dom??? Een sluitende verklaring of oplossing is er kennelijk niet. We krijgen niet eens de perceptie van een deftige oplossing door de ene of de andere helpdesk.

En de eHealth-tgv davert maar verder. In het nieuwe akkoord staat dat een groot deel van de vernieuwde praktijkpremie zal worden toegekend op basis van het gebruik van e-Fac en e-Attest; het elektronisch voorschrijven van geneesmiddelen; het elektronisch aanvragen van hoofdstuk 4 geneesmiddelen; het gebruik van Mediprima; het openen van een GMD via MyCarenet. En ga zo maar door. We moeten leren lopen met gebruiksonvriendelijk materiaal als volleerde informatici. Het elektronisch GMD is voorlopig nog op basis van vrijwilligheid, zegt u? Ja, maar dan wel met financiële consequenties. En nog veel erger: met tergend veel tijdverlies en dito foutmeldingen.

Sinds jaren werken velen van ons geïnformatiseerd, ieder op zijn eigen, efficiënte manier. De medische software moet nu echter beantwoorden aan op voorhand vastgelegde criteria en structuren. Terwijl vroeger de pc zich moest aanpassen aan de gebruiker, zijn het nu de artsen die zich moeten aanpassen aan de pc. Verplichtingen en deadlines worden dwingend ingevoerd, zonder respect voor de werkbelasting en het familiaal leven van de arts en zonder zelfs maar te verifiëren of alles optimaal functioneert. Financiële voordelen worden gekoppeld aan toepassingen die allesbehalve feilloos werken. Het voelt aan alsof wij met z’n allen proefkonijnen zijn.

Hoeveel artsen hadden geen moeite om hun eHealthcertificaat te verlengen? En wat eindelijk goed gaat bij verlengingsvoorschriften moet dan weer veranderd worden in een nieuw voorschrift om de apothekers toe te laten Recip-e te lezen. Bf’s aanmaken lukt meestal goed, maar als het om onverklaarbare reden niet lukt is de oplossing “doe het dan maar op papier”.

En zo blijven we bezig om geïnformatiseerd te werken. Het enorme tijdverlies en het totale gebrek aan respect voor de arts, zijn werkbelasting, vrije tijd en familiaal leven, zijn choquerend. Tal van collega’s geven er de brui aan. Wordt het niet stilaan tijd te stoppen met ons lichtzinnig verplichtingen te blijven opleggen als de vragende partijen – overheid, mutualiteiten en het Riziv – er niet eens in slagen hun toepassingen perfect te testen zodat deze werken zoals het hoort vooraleer ze op ons los te laten??

Dr. Hilde Roels