"Ik ben niet tegen euthanasie, maar ik zeg tegen mijn patiënten dat ik de euthanasie niet (zelf) doe en dat ik niet wil betrokken worden in de procedure, want ik heb er morele bezwaren tegen." Dat verklaarde de huisarts van Tine Nys, die zich voor het hof van assisen moet verantwoorden voor vergiftiging.

De 58-jarige huisarts van Tine Nys, de tweede beschuldigde, trad op als voorafgaand aan de levensbeëindiging geraadpleegde arts. Volgens de wet moet die onafhankelijk zijn ten opzichte van de patiënt, maar volgens het onderzoek kan hij als haar huisarts sinds 1998 niet als onafhankelijk beschouwd worden.

De huisarts wilde nooit in de procedure betrokken zijn, getuigde hij. "Ik ben niet tegen euthanasie, maar ik heb geneeskunde gestudeerd met de gedachte mensen te laten leven. Ik vond de euthanasiewetgeving een heel goede oplossing, zowel voor de artsen die ervoor een stukje in illegaliteit opereerden, en voor de patiënt. Maar ik zeg tegen mijn patiënten dat ik de euthanasie niet (zelf) doe en dat ik niet wil betrokken worden in de procedure, want ik heb er morele bezwaren tegen."

Depressie en houding psychiatrie

De arts getuigde dat hij voor de feiten geen weet had van een autismediagnose bij Tine Nys. "Ik kende twee diagnoses bij Tine: borderline en depressie. Haar gedrag was heel sterk depressief gekleurd, maar ze weigerde een behandeling voor depressie. Ze was daarvoor niet uitbehandeld. Voor depressie had ze onvoldoende pogingen gedaan om behandeld te worden, zodat ze daardoor niet in aanmerking kwam voor euthanasie."

Tine Nys had verschillende zelfdodingspogingen ondernomen, bevestigde de huisarts. "Het stoorde wel dat ik de familie nooit gehoord heb (voor de feiten, nvdr.), ondanks de zelfmoordpogingen en opnames in de psychiatrie. Maar ik heb enkel de klok van Tine gehoord, en rekening gehouden met het feit dat ze een psychische patiënt was. Ik kan wel begrijpen dat ze alle vertrouwen in de psychiatrie had opgeheven. De houding van de psychiatrie is nu veel veranderd. Er is nu meer samenwerking met de huisarts, dat was toen niet het geval."

Advies gevolgd van LEIF-artsen

Nys had schrik voor een gedwongen opname, aldus de huisarts. "Na een zelfmoordpoging vergoelijkte ze dan haar gevoelens uit schrik om opnieuw opgenomen te worden. Ze durfde het niet zeggen omdat ze zodanige schrik voor collocatie had opgebouwd. (..) Ik denk dat ze heel veel voor mij verzwegen heeft en dat ze me een aantal zaken vertelde die niet klopten. (..) Ze heeft nooit over haar prostitutieverleden verteld. (..) Ik wist ook niet dat ze sinds 2007 in begeleiding was in een centrum voor geestelijke gezondheid."

De huisarts had Tine Nys gevraagd om contact op te nemen met een psychiater (een andere dan de derde beschuldigde, nvdr.), maar daar ging ze niet op in. Uiteindelijk meldde ze zelf aan de huisarts dat ze contact opgenomen had met de derde beschuldigde. "Mijn kennis over de euthanasiewetgeving was heel minimaal. Dat kan een een tekortkoming van mij zijn, maar ik ben niet de wettekst gaan lezen. (..) Ik heb vertrouwd in de adviezen van de LEIF-artsen, die zeiden dat ik als huisarts advies mocht geven."

In de zak gezet

"Ik ben door de drie verschillende partijen in het zak gezet", zei de huisarts. "Door Tine Nys, door mijn twee collega's. Zij hadden mij moeten waarschuwen dat mijn morele strijd overbodig was, omdat ik als huisarts sowieso buiten schot bleef. Ik ben ook niet correct behandeld door de familie, die niet eerlijk was tegen mij. Ze hebben een soort strafexpeditie gevoerd. Ze kwamen na de dood van Tine langs om zogezegd het rouwproces te verwerken, maar in de praktijk vroegen ze me over van alles en nog wat uit. Ik ben door de drie partijen voor schut gezet."

De ondervraging van de beschuldigden loopt vandaag verder.

Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.