Minister Sven Gatz (Open VLD) verdedigde in de commissie Algemene Zaken van Brussel zijn oriënteringsnota over de meertaligheid. Kern van de nota is de ambitie dat alle Brusselaars op hun 18de drietalig zijn en het Frans, Nederlands en Engels beheersen. Anderzijds is er geen spoor te vinden van respect voor de taalwetten die tweetaligheid vragen. Zoals vaak in de Brusselse ziekenhuizen.
Voor minister Gatz is het onderwijs een prioritaire partner en moeten er leerkrachten Nederlands en Frans uitgewisseld worden terwijl ingezet dient te worden op de tweetalige lerarenopleiding, al bestaan er praktisch bijvoorbeeld wel serieuze loonverschillen tussen beide gemeenschappen, merkte Fouad Ahidar (one.brussels-sp.a) op. Vanuit MR kwam de vraag of er geen 'Erasmus'-projecten voor leerlingen van het middelbaar onderwijs kunnen opgestart worden, waarbij les gevolgd wordt in een school van de andere gemeenschap.
Juan Benjumea Moreno (Groen) pleitte ervoor om taal als verbindingsmiddel te zien. Hij pleittook om de splitsing van sportverenigingen ongedaan te maken.
N-VA: en de taalwetten?
Cieltje Van Achter (N-VA, foto) stond achter de plannen van de Brusselse regering om werk te maken van meer- en tweetaligheid, maar ze betreurde tegelijk dat de naleving van de taalwetten geen deel uitmaakte van de nota. Voorts zei ze geen voorstander te zijn van scholen waar zowel Nederlands als Frans gebruikt worden. Ook de tweetalige lerarenopleiding is volgens haar geen goed idee.
Van Achter pleitte ervoor dat de overheid het goede voorbeeld geeft in twee- en meertaligheid. De toestand in de Brusselse ziekenhuizen is vandaag vaak schrijnend, stelde ze. En de naleving van tweetaligheid bij de openbare diensten wordt niet eens vooropgesteld.”.
Het respect voor de wettelijke tweetaligheid is voor Van Achter het beginpunt voor de meertaligheid van onze hoofdstad. “De taalwetgeving gaat niet over structuren, maar over mensen die dagelijks geconfronteerd worden met taaldiscriminaties in de gemeentediensten, politie en ziekenhuizen. De Brusselse regering kan optreden tegen de flagrante schendingen van de taalwetgeving, maar weigert die essentiële pijler van Brussel af te dwingen. De nota heeft geen enkele ambitie om op het terrein hier snel resultaat in te boeken. Iedereen moet meertalig worden, maar de dienstverlening kan blijkbaar verder in het Frans.”
Haar fractiegenoot Gilles Verstraeten vond dat er in de nota een aantal zaken staan waarvoor de Brusselse regering niet bevoegd is. Hij pleitte er dan ook voor dat bij de samenwerking met andere regeringen respect getoond wordt voor de bevoegdheidsverdeling.
