Her verpleegkundigentekort dateert niet van gisteren en de vorige regering kreeg zowat vijf jaar de tijd om er iets aan te doen. Toch is het amper verbeterd. Minister De Block wijst er evenwel op dat er enkele structurele veranderingen op gang zijn gebracht die vruchten moeten afwerpen.

De extra middelen voor sociale akkoorden voor personeel van publieke en private federale gezondheidszorginstellingen zijn er gekomen, maar de besteding van die middelen is een zaak van de sociale partners, verduidelijkt de minister.
Uiteraard wordt ook weer heel veel verwacht van de ziekenhuisnetwerken, en dan ligt de bal weer in het kamp van de ziekenhuizen die met deze hefboom hun zorg anders moeten gaan organiseren. De Block verwijst naar de KCE-studie over de materniteiten. Die toont dat er wel degelijk hefbomen zijn om, via een optimalisatie van het zorgaanbod, de schaarse beschikbare middelen béter in te zetten door afdelingen met zeer weinig activiteit te sluiten.

De minister speelt het stokje ook door naar de deelstaten wat bijvoorbeeld de aanpassing van de bestaffingsnormen per bed betreft en de erkenning van ziekenhuisnetwerken,…

De nieuwe verpleegkundig specialisten spelen in op de nood aan hooggespecialiseerde verpleegkundigen; ze vormen de brug tussen wetenschap en praktijk en verrijken de jobinhoud. En er is uiteraard de kwaliteitswet waaraan ook de beroepsvereniging verpleegkundigen meewerkte, met onder meer klemtoon op permanente bijscholing, zodat je als zorgverlener steeds mee blijft met laatste trends.

Zorgkundigen moeten ondersteuning bieden.
Dat betekent niet dat er geen bijkomende  inspanningen meer vereist zijn, geeft de minister toe. Maar: zomaar extra geld pompen in de sector zal weinig oplossen. Dat is als olie aanbrengen op ketting waarvan de schakels verkeerd zijn gemonteerd.

Het rapport zegt expliciet dat “het positieve effect van een lager aantal patiënten per verpleegkundige teniet wordt gedaan als de werkomgeving van de verpleegkundigen slecht is (bv. door een vertroebelde relatie met de artsen, leiderschapsstijl, onvoldoende betrokkenheid bij het ziekenhuisbeleid,..), wijst de minister ook naar de werkomgeving. Waarbij wel dient gezegd dat verpleegkundigen aangeven dat de relatie met de artsen over het algemeen verbeterd is.

Conclusie: het rapport van het KCE is een zeer goed gestoffeerde rapport dat we verder moeten gebruiken om mee richting te geven aan het beleid voor de komende jaren.

 > Lees ook: beleid faalt schromelijk