Sinds de aantrede van directeur Mia Honinckx werkt het Fonds Medische Ongevallen (FMO) zijn historische dossierachterstand gestaag weg, maar het kan nog beter. En daaraan kunnen zowel medisch directeurs als artsen een zetje geven. Constante communicatie met de patiënt is het sleutelbegrip, heette het in een interview van De Specialist bijna dag op dag een jaar geleden. Het programma Pano legde de vinger opnieuw op de wonde.
Mia Honinckx verwijst weer naar de moeizame start van het Fonds als oorzaak van de dossierachterstand waar het FMO vandaag nog mee kampt en die het nog steeds probeert n te lopen. Renée Van der Veken, voormalig lid van het Beheerscomité van het FMO, neemt daarmee geen genoegen meer: “Ik denk dat je na 10 jaar functioneren wel mag verwachten dat een instelling op poten staat. Ik denk dat het vijf voor twaalf is, om niet te zeggen vijf over twaalf om daar echt werk van te maken.”
Gebrek aan competentie
Er is een gebrek aan competente mensen bij het Fonds en dat zorgt ervoor dat er fouten worden gemaakt, over medische zaken, maar ook over juridische zaken. Zo krijg je kromme of tegenstrijdige adviezen waardoor slachtoffers dan een schadevergoeding mislopen”, vertelde een arts die jaren voor het fonds werkte en anoniem getuigde.
Mia Honinckx beseft opnieuw dat de communicatie een pak beter kan. “Alles gebeurde tot nu toe op basis van een aangetekende brief en heel veel papieren communicatie. We willen gaan voor een elektronisch systeem in de stijl van Tax on Web waarbij het slachtoffer dan op elk moment de stand van zijn dossier kan bekijken en ook op de hoogte wordt gehouden van de evolutie in zijn dossier.”
Rekenhof
Het feit dat slechts 1 op de 10 slachtoffers een schadevergoeding krijgt, deed ook bij het Rekenhof vragen rijzen. “De lage vergoedingsgraad zet de bestaansreden zelf van het Fonds op de helling, wat noopt tot heroverweging van de relevantie van de wet medische ongevallen en de rol van het fonds.” Maar daarmee is Honinckx het niet eens: “Je kunt het fonds niet reduceren tot een fonds dat schadevergoedingen uitkeert. Voor mij is de taak van het fonds ruimer dan dit. Het is een mogelijkheid voor de mensen die menen schade te hebben door gezondheidszorg om een advies te krijgen over de oorzaak van de schade en de grootte van de schade."
Voor mevrouw Honinckx staat de bestaansreden van het fonds dan ook niet op de helling. “Het fonds is geen back-up, maar een mogelijke piste naast de rechtbank en de minnelijke regeling van een schadegeval.”
Kathleen Depoorter (N-VA, foto) uitte eerder al forse kritiek op de werking van het fonds en deed dat ook nu weer op radio 1. "We moeten het fonds grondig hertekenen. Dat maakten we eerder al duidelijk in een resolutie. De huidige beleidsnota van minister Vandenbroucke over het fonds is veel te algemeen als je ziet hoe lang slachtoffers moeten wachten op resultaat. We kunnen niet nog eens tien jaar wachten. Miniister De Block heeft dit dossier veel te lang opzijgeschoven onder het mom dat ze in een regering in lopende zaken zat. Maar voor de slachtoffers bestaan er geen lopende zaken. Er is niet alleen de historische achterstand. Ook in de dossiers die er nu zijn bestaat er een bottleneck. Zeker qua communicatie blijven de slachtoffers op hun honger, ook als gemeld moet worden dat hun dossier niet ernstig genoeg is om te vergoeden. Bij mensen bijvoorbeeld die niet meer kunnen werken, kun je moeilijk stellen dat er geen schade is."
Volksgezondheidsminister Vandenbroucke liet inmiddels weten dat hij deze maand nog samenzit met het beheerscomité van het fonds voor een plan van aanpak. Hij wil grondige verbeteringen.
Lees ook: FMO haalt historische achterstand geleidelijk in
Laatste reacties
Benedikt TAS
14 november 2020in deze discussie heeft men het altijd over de patient, maar ook de arts is soms een slachtoffer en wordt hier vergeten; na een procedure voor de rechtbank, vervolgens voor de provinciale commissie der artsen en voor de nationale raad der artsen met telkens vrijspraak moet ik mij nu opnieuw verdedigen voor het FMO, dit duurt nu voor mij al 11 jaar, 11 jaar stress. Moet dat nu zo???