Stank voor dank. Dat is het minste wat je kunt besluiten uit de ervaringen van dokter Paul Putzeys, huisarts met pensioen die zich toch nog geroepen voelde om vrijwilligerswerk te doen tijdens de Oekraïnecrisis. De overheid smeekte hem destijds om mee te helpen met (de opvolging van) vaccinatiecampagnes, maar vandaag volgt de koude douche: een aanslagbiljet en de verplichting om een administratieve mallemolen op te starten.

Huisarts Paul Putzeys zette zijn professionele activiteiten stop in 2019. Intussen is hij van Lier naar Bredene verhuisd om er van zijn welverdiende pensioen te genieten. Toen in 2021 evenwel de Oekraïnecrisis uitbrak, zocht men dringend vrijwilligers om de vaccinatiecampagne te ondersteunen want daar was dringend nood aan. Onder meer Paul Putzeys werd als het ware 'gesmeekt' om zich ook in te zetten, wat hij met overgave deed als vrijwilliger en, naar hij dacht, onbelast (hij kreeg er een symbolische vergoeding voor). 

Dokter Putzeys maakte het jaar nadien deel uit van het medical special part of contact om mensen op te volgen met covid, met de bedoeling om bepaalde besmettingshaarden te isoleren.

"Flexibele" fiscus

Enkele maanden geleden volgde dan de koude douche in de vorm van een aanslagbiljet: een extra aangifte waarop hij belast werd voor zijn vrijwilligerswerk. Meteen gealarmeerd nam hij contact op met de fiscaal ambtenaar. Die bleek bereid tot enige 'flexibiliteit': de 10% boete wegens frauduleuze aangifte werd hem 'kwijtgescholden', maar de belasting bleef pal overeind staan... 

Daarbij bleef het niet. Vermits dokter Putzeys voordien al zijn werkzaamheden had stopgezet, moet hij nu ook opnieuw een ondernemingsnummer aanvragen én  sociale bijdragen betalen. Wil hij dat nummer nadien weer afsluiten, dan brengt dat extra kosten met zich mee. "Deze onverwikkelijke geschiedenis zal me dus meer kosten dan ze me zal hebben opgebracht", besluit hij. "Ik heb niet eens mijn verplaatsingskosten - van Bredene naar Lier - ingebracht of bijgehouden. Ik was beter lijnrechter geworden of iets anders als vrijwilliger, dan viel ik tenminste onder het vrijwilligersstatuut."

Het kan niet anders of dokter Putzeys is niet de enige in dit geval. "Ik heb weet van diverse gelijkaardige ervaringen bij anderen, maar de meesten die dit soort vrijwilligerswerk doen, hebben tenminste nog een ondernemingsnummer."

Van het kastje naar de muur

De voormalige huisarts ondernam al flink wat stappen om deze onrechtvaardigheid recht te zetten, maar hij wordt van het kastje naar de muur gestuurd. "Ik klopte aan bij mijn burgemeester. Die verwijst me naar de eerstelijnszone en daar word ik weer terugverwezen naar de secretaresse. De medewerkers van de burgemeester - die op Vlaams niveau actief is- sturen me door naar het federale niveau... en zo gaat dat maar door. Zelfs Ri De Ridder, kabinetsmedewerker van Frank Vandenbroucke en geen onbekende naam bij het ASGB/Kartel, verwijst me naar de administratie Sociale Zaken."

Kortom: een typisch staaltje van Belgisch surrealisme en Kafkaiaanse onzin. Wie doet er wat aan?