Het gewicht van de verdwijnende huisartsen-babyboomers die met pensioen gaan, drukt steeds meer op het huidige huisartsenlandschap. Het gaat bovendien om vele solo-artsen die dan ook nog eens een ruim patiëntenbestand hebben. Hoe ervaart de regio Deurne-Borgerhout dat? Ooit ontstond hier het concept van de huisartsenwachtpost maar nu is het pompen geblazen om de patiëntenstroom te blijven opvangen.
In de mediahuis-kranten getuigen enkele oudere solo-huisartsen over hun kunst- en vliegwerk om tot een ordentelijke carrière-exit te komen. Dokter Jan Dockx (68) staat bekend om zijn engagement en is ook op pensioengerechtigde leeftijd niet bereid om zijn patiënten zomaar los te laten zonder dat ze ergens anders terecht kunnen. Zijn oplossing werd hem aangereikt door de inzet van een praktijkassistente die hem zeer veel administratie uit handen neemt. De enige manier om het te blijven bolwerken, want zo kan hij zich uitsluitend op zijn patiënten concentreren. Maar: “Als zij morgen stopt, stop ik overmorgen”, verklaart hij in De Standaard.
Hij staat niet alleen op een scharniermoment in zijn loopbaan: 38 van de 110 huisartsen in Deurne en Borgerhout zullen ten laatste tegen 2030 met pensioen gaan. Dokter Karen Scheers, de dynamische voorzitter van huisartsenkring Antwerpen Oost (Hakao), zelf 55, beseft voor welke gigantische schok zij en haar jongere collega’s staan. Het gat dat de vertrekkende huisartsen zullen nalaten, komt neer op een kleine 10.000 vrijkomende patiëntendossiers.
Een mogelijke stap naar een ‘zachte overgang’ is de geleidelijke opslorping van de forse solobestanden door groepspraktijken. Het parcours van dr. Edwin Vanbeveren (68) belichaamt dat. Hij sloot zijn praktijk in 2020 en switchte naar een jonge groepspraktijk, waarbij hij zijn patiënten meenam. Zo leren deze patiënten al kennismaken met de andere artsen en is hijzelf gerustgesteld dat ze niet in het zwarte gat valt als hijzelf de stethoscoop aan de wilgen hangt. “In 2025 ga ik effectief met pensioen.”
Voor eenzelfde probleem ziet dr. Joost Verelst (65) zich geplaatst maar voorlopig vond hij niemand om zijn grote praktijk over te nemen. In november volgend jaar stopt hij sowieso, dus de tijd dringt.
Bij de overheid begint het te dagen dat alles uit de kast moet worden gehaald om het tekort op te vangen, maar is ze reactief genoeg? Het probleem gedetailleerd omschrijven aan de hand van indicatoren: die opdracht volbrachten Domus Medica, UGent en Vivel onlangs nog. Daarbij werd de toegankelijkheid van huisartsengeneeskunde grondig bestudeerd om vraag en aanbod beter op elkaar af te stemmen.
Maar het mag niet bij studiewerk alleen blijven uiteraard. Getuigen daarvan zijn ook de koortsachtige zoektochten naar oplossingen in het Meetjesland, Genk en Turnhout.
